اسراییل، برپایه ی مبانی مذهبی- قومی بنیاد نهاده شده اسـت. اندیشـه و کـنش سیاسـی در ایـن رژیـم بـر برتریجویی نژادی استوار است. این موضوع در چارچوب گفتمان آشـکار و گفتمـان پنهـان آن هویـدا است. از دیگر سو؛ رسانه ها، ابزارهای نیرومند انتقال داده ها و معانی هستند. آنها توان بالایی در صورت- دهی به ذهنیت و اندیشه ی مخاطبان خود دارند. اسراییل رژیمی ایدئولوژیک است که بـرای پـراکنش و القای کانون ایدئولوژی سیاسی خود و برتری قومی و نژادی، از رسانه های گروهی به فراوانی بهره مـی- گیرد. رسانه های اسراییلی، پیوسته در پی بازتولید گفتمان پنهان نهفته در پس ایدئولوژی سیاسی اسراییل هستند، که کانون آنرا نژادپرستی صهیونیستی سامان می دهد. نخبگان اسراییل، در روند ایجابی و سـلبی هویت سازی برای شهروندان خویش، مرزهای آن را با کاربست رسانه ها ترسیم می نمایند.
زبان، ایدئولوژی و رسانه، اساس و پایه ی اصلی زیست فردی و اجتماعی بشر است.. پهنه هـای گونـاگون حیـات آدمـی در سایه ی زبان رنگ می یابد. که در این میان رسانه نقش تکمیلی و حرف آخر را بازی می کند.
زبان، معنابخش زیست فردی و اجتماعی انسان است. هر آنچه در زندگی بشـر روی مـی دهـد، چه مربوط به عالم مادی باشد و چه برآمده از دنیای فراماده، با راهیـابی بـه درون بافـت زبـانی و گفتمانی جلوه گر می شود. زبان در پس خود، سازماندهی ساختارها و قواعدی است که کنش های فردی و اجتماعی را در خود احصا می کند. کارگزار انسانی در طی کنشها و فعالیتهای خود، پیوسته در حال تقویت و یا تعدیل ساختارهایی اسـت کـه چیـزی فراتـر از خواسـت و اراده ی او هستند. نیرومندترین این ساختارها، ایدئولوژی است. مسلک های سیاسـی، اگرچـه از خواسـت و کنشهای انسانها فراهم می آید اما به سان چتری گسترده، او را در زیر سایه اش دربرمـی گیـرد. ایدئولوژیهـا بـیش از هـر چیـز در پاسـخ بـه بحـرانهـا و در پاسـخ بـه پرسـش از معنـا، پدیـدارمی گردند. ایدئولوژیها می آیند تا بـه مـا بگوینـد کـه «کیسـتیم» و مرزهـای مـا بـا «دیگـران» درکجاست. مسلکهای سیاسی و اجتماعی، خویش کاری وهویت سازی را بر دوش دارند.از دیگرسو، دنیای مدرن، دنیای ارتباطات است. در پی جهانی شدن زیست اجتماعی، روابط نیز جهانی و بین المللی شده اند. دنیای معاصر، با نام دهکده ی جهـانی خوانـده مـی شـود. در ایـن دهکده و ایالت به هم پیوسته؛ داده ها، اخبار و اطلاعـات در کـمتـرین زمـان دسـت بـه سـت وپراکنده می شوند. در بیشتر موارد، باور به جریان آزاد اندیشه در رسانه، بیشتر به یک طنـز شـبیه است تا واقعیت استوار بر خرد و تجربه. بطور کلی، رسانه های گروهی در خدمت ایدئولوژیهـا و ابزار جابه جایی ارزشها، آرمانها، هنجارها و مؤلفـه هـای مطلـوب صـاحبان قـدرت و ثـروت هستند . اسراییل یکی از خاص ترین واحدهای سیاسی در خاورمیانه است. اساس پاگیری این سامان، ایدئولوژی کنشگر و درهم آمیخته ای است که سـاختار هـویتی آن و مرزهـایش را بـا دیگـران می سازد.
ایدئولوژی سیاسی اسراییل از سه سرچشمه ی اساسی جاری می شود؛
نخست، خوانشـی ویژه از شریعت یهود. بنابر ادعا، رژیم صهیونیستی برای پاسداری از کیان یهودیـان سـامان یافتـه است. این رژیم هرچند همچنـان کـه از مجـاری سیاسـی آن، ماننـد سـایت وزارت خارجـه اش، آشکارا بیان می شود، سکولار و باورمند به جدایی ابزارهـای شـناخت در امـور عرفـی و شـرعی است، اما در عین حال خود را تنها دولت یهودی در سراسر جهان می نامد. به نظر مـی آیـد نگـاه سران این رژیم به دین، استوار بر گونه ا ی خوانش بوروکراتیک و حکومتی باشد.
دومـین کیـان ایـدئولوژی صهیونیسـم، واحـد سیاسـی و ملـی آن اسـت. اسـراییل در طـول سـال هـای پـس از واکاوی نقش رسانه های اسراییل در بازتولید ایدئولوژی نژادپرستی صهیونیسم، کوشیده است بر روی همه ی شکاف های اجتمـاعی و سیاسـی اش، هـویتی را بـرای خود چونان واحدی سیاسی دست و پا کند.
سومین و ریشه ای ترین منبـع، نـژاد و قومیـت اسـت. این مؤلفه چنان نیرومند و اثرگذار است که می توان آن را چون کانون گفتمان سیاسـی اسـراییل نیــز شناســایی نمــود. برتــری نــژادی و قــومی، نشــانگان مرکــزی و نشــانه ی برتــر در ســاماندهی و مفصل بندی رژیم صهیونیستی است که دیگر دالها ومـدلولهـا را در رابطـه ای زنجیـروار بـه دور خود سامان داده است.
ماهیت سیاسـت در اسـراییل، اسـتوار بـر کـنشگـری و پراگماتیسـم اسـت و گرچـه بسـیاری از مؤلفه های نخبـه گرایانـه، آریسـتوکراتیک و فـن سـالارانه را در خـود دارد، امـا رگـه هـای پررنگـی از پوپولیسم را نیز می توان در آن یافت. این موضوع از دو حـوزه ی اساسـی سرچشـمه مـی گیـرد؛ یکـی «رســالتهــای تــاریخی مــورد ادعــا» و دوم، «واقعیــت هــای پــیشروی آن در زمینــه هــایی چــون ژئواستراتژیک، راهبردی، سیاسی، امنیتـی، اجتمـاعی و اقتصـادی». هـر دوی ایـن پهنـه هـا، زمینـه سـاز گرایش بیشتر ایـن رژیـم بـه سـوی تقویـت نژادپرسـتی اش شـده اسـت. ایـن موضـوع بـه ویـژه از راه رسانه های گروهی به انجام می رسد. اسراییل، توانسته اسـت تـا دسـته ای از رسـانه هـا را، چـه در درون خود و چه در دیگر کشـورها، بـه گونـه ای ظریـف در راسـتای بازتولیـد داعیـه هـای آشـکار و پنهـان قوم گرایانه ی خویش به خدمت بگیرد. رسانه های گروهی اسراییل و رسانه هـای هـمسـو با آن، در بازتولید و تقویت بیشتر نژادپرستی و قومگرایی این رژیـم نقشی اساسی دارند.