صلاحی

فرقه پژوهی:

جناب صلاحی با تضمین بهشت برای احدی از پیروان فرقه جا پای کشیشان مسیحی فروشنده بهشت گذاشته است. حرص مقام تا این حدشو ندیده بودیم.

صلاحی قطب خودخوانده فرقه صوفیه گنابادی از اولین نفراتی بود که جانشینی سید علیرضا جذبی را پذیرفت و جانشینی ایشان را در ضمن پیامی به ایشان تبریک گفت، ولی طولی نکشید که خود، علم مخالفت با ایشان را بلند کرد. با اینکه ماهها از مرگ نورعلی تابنده می‌گذرد ولی صلاحی تا به امروز چندین فرمان عزل و نصب از آستین خود خارج کرده و ادعا می‌کند که همگی از سوی نورعلی تابنده به دست او رسیده است. صلاحی روز اول، از فرمان قطبیت خود رونمایی کرد و روز بعد از فرمان قطبیت دونفره خود و جذبی رونمایی کرد و مدعی شد که نورعلی تابنده در این فرمان خواسته است تا ایشان و جذبی به‌صورت مشترک، امر قطبیت را ادامه دهند، ولی بازهم بعد از گذشت چند ماه، دوباره از فرمان جدیدی رونمایی کرد و فرمان عزل جذبی از سوی نورعلی تابنده را منتشر کرد. این پایان ماجرا نبود و با بیشتر شدن اختلاف و تفرقه در این فرقه، برخی از مشایخ، ازجمله مرتضی محجوبی نیز در انتقاد از صلاحی زبان به سخن گشودند و او را نصیحت کردند. صلاحی در واکنش به انتقاد این شیخ فرقه گنابادی، بازهم نامه فرمانی از سوی نورعلی تابنده مبنی بر عزل مرتضی محجوبی منتشر کرد. صلاحی با این کار خود، شیخ این فرقه را درویشی ساده خطاب کرد که صلاحیت اظهارنظر در مورد ایشان را ندارد. صلاحی تلاش زیادی برای رسیدن به قطبیت انجام داد و تماس‌ها و مکاتبات زیادی با جذبی داشت ولی وقتی با کوچک‌ترین اعتنایی از سوی جذبی روبرو نشد، در فضای مجازی بارها به ایشان بی‌احترامی کرده و حتی او را ساقط علیشاه، قاتل، شیخ صنعان و … خوانده و تهمت‌های زیادی به ایشان نسبت داد. اما درگیری صلاحی با جذبی بر سر قطبیت به دیگر مشایخ هم کشیده شد و ایشان علاوه بر جذبی با شیخ این فرقه مرتضی محجوبی و فرزندان ایشان درگیر شده و در این میان بنابر گفته صلاحی، نامه‌های توهین‌آمیزی ردوبدل شده است.

مرتضی محجوبی

اما صلاحی نیز در پاسخ به سخنان و ادعاهای مرتضی محجوبی و فرزندان ایشان، نامه‌ای توهین‌آمیز به جذبی نوشته و در آن نامه ضمن واردکردن اتهام اعتیاد به مرتضی محجوبی و فرزندانش، شیخ این سلسله را با سگ تشبیه و مقایسه کرده و می‌گوید:

هو ۱۲۱

وَلَا تَقْفُ مَا لَیسَ لَک بِهِ عِلْمٌ  إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ کلُّ أُولَئِک کانَ عَنْهُ مَسْئُولًا

آقای مهندس جذبی

اخیراً پیامی از آقای رسول محجوبی در واکنش به آنچه تیم اداره کننده صفحه منتسب به این‌جانب در خصوص انتصاب آقای مرتضی محجوبی به جانشینی از طرف شما منتشر کرده‌اند دریافت نمودم که مشحون از توهین و البته تطمیع بود. چون طرف حساب فقیر در حال حاضر شما هستید عرض می‌کنم که اولاً؛ تعیین جانشین از طرف شما شر ما تأخّر و گناه دنباله داریست که موجب سخط بیشتر شما در آن عالم خواهد شد.

ثانیاً؛ طبق فرموده حضرت سلطان علیشاه مراوده با آقای مرتضی محجوبی به‌واسطه اعتیاد ایشان به مواد مخدر حرام است، چراکه حضرت سلطان علیشاه فرموده‌اند؛ ما حاضریم با سگ هم‌کاسه شویم ولی با تریاکی نه و برای شرابی امید نجات هست ولی برای تریاکی نه. بنابراین مادام که ایشان و فرزندانشان این عمل شنیع را ترک نکرده‌اند، مراوده با ایشان حرام است، چه رسد به بسطید، آن‌هم به ناحق.

ثالثاً؛ توجه داشته باشید که آقای محجوبی هم مانند شما از طرف حضرت آقا ( قدس سره) در پایان عمر شریفشان از همه مناصب عزل شده‌اند. علی ‌ای حال شما کار را به آنجا رسانده‌اید که رسول محجوبی به خود اجازه می‌دهد مرا برای اینکه وادار به سکوت کند تطمیع نماید تا مبادا چهره واقعی پدرش آشکار شود و نتواند به قطبیت برسد و به و عده اعطای اجازه نماز به‌شرط سکوت می‌دهد و البته در پاسخ به برنامه تطمیع، که قطعاً از طرف پدرش و شما طراحی شده عرض می‌کنم که اگر شما دست از این‌همه حیله و مکر بردارید گذشته شما را نادیده گرفته بهشت را برای شما تضمین می‌نمایم. به آقای محجوبی توصیه کنید اعتیاد خود را ترک کند و به نماز و سایر احکام مقید شود و به فرزندانش نیز این موارد را توصیه نمایید اگرچه آقای محجوبی به همین توصیه که از طرف حضرت آقا (قدس سره) به ایشان شده بود نیز عمل نکردند. امید که خداوند همه را هدایت فرماید.

والسلام ۱۷ رمضان ۱۴۴۲- بنده کمترین؛ محمد اسماعیل صلاحی – محبوب علیشاه

شاید صلاحی اولین درویشی باشد که این‌چنین واضح ادعا می‌کند که بهشت را برای کسی تضمین می‌کند. صلاحی در حالی این‌چنین جایگاهی را برای خودش هم چون انبیاء و ائمه اطهار (علیهم السلام) قائل می‌شود که همین نامه، تقوای او را زیر سؤال برده است. زیرا نگارش نامه‌ای تا این حد بی‌ادبانه و توهین‌آمیز و همراه با تهمت و افتراء، خطاب به شیخ این فرقه، دور از شأن یک درویش ساده است چه رسد به کسی که خود را ولی خدا می‌داند.