نویسنده: حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه
امروز، جریان‌های مختلف فرهنگی با هدایت استکبار جهانی، در برابر اسلام ناب محمدی (ص) قرار گرفته‌اند که درصدد تخریب ایمان مؤمنان و اتحاد مسلمانان هستند. در این میان مسجد به‌عنوان نهادی درون دینی مهم‌ترین مانع در برابر هجوم جریان‌های انحرافی است. مسجد می‌تواند در برابر این جریان‌های انحرافی به‌خوبی مقاومت کند و فعالانه به‌‌ترویج اندیشه اسلام ناب محمدی (ص) بپردازد. در ادامه به نقش مسجد در مقابله با فراماسونری و تصوف فرقه‌ای اشاره میشود.
مسجد پایگاه مقابله با فراماسونری
فعالیت‌های جریان فراماسونری در کشورهای مختلف در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، نظامی و امنیتی صورت می‌گیرد. فعالیت‌های اقتصادی، سیاسی و تکنولوژیکی فراماسونری در قرن اخیر از سوی آمریکا و رژیم صهیونیستی و برای حمایت از گروه‌های شیطان‌پرست و ترویج فساد و فحشا صورت می‌پذیرد. فعالیت فرهنگی آن نیز با نفوذ در ادیان اسلام و مسیحیت جهت تضعیف آن‌ها و رواج فرقه‌گرایی انجام می‌گیرد. رواج بهائیت، قادیانیه و وهابیت در اسلام و نوانجیلی‌ها در مسیحیت در همین راستا قرار دارد.
همه این فعالیت‌ها با اهداف زیر دنبال می‌شوند:
۱ – نابودی تمام مظاهر توحید و یکتاپرستی در جهان.
۲ – تخریب مسجدالاقصی جهت یافتن و بازسازی معبد سلیمان و پر کردن آن از بت‌ها و نمادهای ماسونی.
۳ – دستیابی به قدرت در تمام کشورهای جهان و برقراری حکومت جهانی شیطانی با حاکمیت دجال.
مقابله فراماسون‌ها با مسجد
فراماسونری برای مقابله با ایمان مردم و دستیابی به قدرت شیطانی، دست به تخریب مسجدالاقصی می‌زند و به نابودی مظاهر توحید می‌پردازد اما مسجد به‌عنوان کانون توحید و عبادت خداوند یکتا، می‌تواند با این اهداف شیطانی مقابله کند.
خداوند در این‌باره می‌فرماید: «و کیست ستمکارتر از آن‌که مردم را از ذکر نام خدا در مساجد منع کند و در خرابی آن اهتمام و کوشش نماید؟ چنین گروه را نشاید که در مساجد مسلمین درآیند جز آن‌که بر خود ترسان باشند. این گروه را در دنیا ذلت و خواری نصیب است و در آخرت عذابی بزرگ.»
خداوند با اشاره به عظمت مسجدالاقصی می‌فرماید:
«پاک و منزه است، خدایی که بنده‌اش را در یک شب از مسجدالحرام به مسجدالاقصی -که گرداگردش را پربرکت ساخته ایم- برد تا برخی از آیات خود را به او نشان دهیم؛ چراکه او شنوا و بیناست.»
مسجد، کانون تقابل با تصوف فرقه‌ای
جریان انحرافی دیگر تصوف فرقه‌ای است که تلاش دارد با ترویج مکان دیگری به نام «خانقاه» به تضعیف و کمرنگ کردن مسجد بپردازد.
فرقه‌های صوفیه در عقاید و مناسک خود، گرفتار انحراف‌ها و بدعت‌های فراوانی هستند اما مهم‌ترین انحراف آن‌ها، ایجاد خانقاه به‌عنوان محل ذکر و عبادت است. بدعت صوفیان در ساختن خانقاه در این است که آن را به دین و طریقت دینی منتسب می‌سازند، در حالی که این مکان در برابر مسجد ساخته شده و از عوامل تفرقه میان مسلمانان به‌شمار می‌آید. مراجع تقلید با استناد به آیات و روایات بر رفتن به مساجد تأکید داشته و خانقاه را توصیه نکرده و آن را عامل تفرقه دانسته اند. از جمله آیت ا… گلپایگانی می‌فرماید:
«واضح است که معبد مسلمانان مسجد است و رفتن به خانقاه اگر برای این باشد که گمان کنید، آنجا خصوصیت و شرافتی بر سایر امکنه دارد، بدعت و حرام است. به‌علاوه، این تشکیلات موجب تفرقه مسلمین و اختلاف و ضعف آن‌ها میشود و ذکرهایی که در آنجا خوانده میشود، اگر مدرک و سند معتبری نداشته باشد، خواندنش به قصد ورود جایز نیست و اگر اعتبار آن هم با عقاید حقه موافق نباشد، خواندنش مطلقا حرام است.»
بدیهی است، تغییر عنوان خانقاه به مسجد یا حسینیه ماهیت انحرافی آن را تغییر نمی‌دهد؛ چرا که صوفیان احکامی در خانقاه جاری می‌کنند که جملگی بدعت است. مثلا پیوند وثیقی میان ولایت و تصوف برقرار می‌سازند و ولایت را در اقطاب خود ساری می‌دانند و آن را جانشین ولایت ائمه اطهار (ع) قرار می‌دهند به‌علاوه فرقه‌های صوفیه به‌شدت مخالف مرجعیت شیعه هستند و از فقها و نایبان عام امام عصر (عج) بهره نمی‌گیرند.
همچنین گرایش سکولاریستی و توصیه به جدایی دین از سیاست و مسائل اجتماعی و انتساب دین گزینشگر به اسلام ناب محمدی (ص) از بدعت‌های صوفیه است که در خانقاه‌ها بر آن تأکید میشود. بنابراین اگر مسجد فقط محل برگزاری نماز جماعت تلقی نشود بلکه کانون وعظ و خطابه و مرکز ترویج اسلام و پناهگاه غریبان و مداوای محرومان و در یک جمله کانون عبادی، سیاسی و اجتماعی مسلمین باشد، هیچ فرقه انحرافی و جریان ضد فرهنگی نمی‌تواند در میان مسلمانان تفرقه ایجاد کند.