فرقه پژوهی
جریان دراویش فرقه نعمت الهیه برای نشر و ترویج آموزه‌های فرقه‌ای‌شان در دهه هفتاد به فکر راه‌اندازی نشریه و امثالهم افتادند.طبق خاطرات مکتوب نقل‌شده ، در زمان قطبیت علی تابنده، پس از همفکری‌های مخفیانه و جلسات شبانه، با چاپ نشریه آغاز کردند.
امروز جریان دراویش فرقه نعمت الهیه با در دست گرفتن ابزارهای رسانه‌ای، برخلاف آنچه اقطاب و مشایخ فرقه در ابتدا معین کرده بودند، به فعالیت‌های خصمانه روی آورده‌اند. بسترهای مختلف فضای مجازی دراویش رویکرد تقابلی با نظام جمهوری اسلامی به خود گرفته و به امید حمایت‌های پوشالی دول غربی، همچنان به فعالیت‌هایشان ادامه می‌دهند.
به‌عنوان نمونه، یکی از کانال‌های تلگرامی منتسب به مصطفی آزمایش و سایر عناصر جریان، در طول شبانه‌روز از طریق نرم‌افزارهای مختلف،طوطی‌وار به ارسال اخبار دروغ ، شایعه ، تهمت، تمسخر و غیره می‌پردازد. اخباری که جز ایجاد تنفر و ترغیب برای آشوب‌آفرینی هیچ ثمره و حاصلی برای دراویش ندارد.
متصدیان این کانال تلگرامی دائماً در تلاش هستند که با تکیه‌بر این اخبار دروغین و توهین‌آمیز، نظام جمهوری اسلامی را در مجامع بین‌المللی به نقض فاحش حقوق بشر محکوم کنند و درنتیجه روابط دیپلماسی و بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران را با چالش‌های جدی مواجه کنند.
لکن، جای تعجب دارد این قبیل رسانه‌هایی که به‌صورت خانوادگی در خارج از کشور فعالیت می‌کنند چرا با یدک کشیدن عنوان خبرگزاری فقط به اخبار داخل کشور تمرکز کرده‌اند. چرا اجازه انتشار اخبار مربوط به وضعیت بحرانی جوامع غربی به نقل از نشریات و خبرگزاری‌های معتبر خارجی را ندارند.
دوگانگی و تبعیض فاحش دولت‌های غربی علیه جمهوری اسلامی ایران در اجرای اصول منسوخ حقوق بشر در اینجا هویدا می‌شود. فعالیت‌های خبری مربوط به جریان دراویش ، برابر نص صریح کنوانسیون‌های حقوق بشری اروپا و آمریکا، یک تخلف آشکار و فاحش بوده و علاوه بر مسئولیت پاسخگویی، دارای مجازات نقدی و محرومیت از برخی حقوق اجتماعی برخوردار خواهند شد. به‌زودی در مطالب بعدی به آن خواهیم پرداخت.
اما چون تمامی اخبار منتشرشده مربوط به جمهوری اسلامی ایران بوده ، به‌راحتی اصول و قوانینی که خودشان تدوین و تصویب کرده‌اند کنار گذاشته و با حمایت‌های ظاهری، آنان را برای فعالیت‌های هر چه بیشتر در ایجاد تنفر و ترغیب مردم به اغتشاش و آشوب‌آفرینی ، حمایت می‌کنند.
در حال حاضر ، اهداف و سیاست‌های این‌گونه رسانه‌ها ، بر اساس ماده 19 و 20 میثاق حقوق بین‌المللی، یک نقض فاحش و غیرقابل‌انکار حقوق بشر در جهان محسوب می‌شود. بر اساس این ماده‌قانونی، حق آزادی بیان و اشاعه هرگونه تفکر و اعتقادات در گروی دو شرط مهم است 1. رعایت احترام حقوق یا حیثیت دیگران 2. حفظ امنیت و نظم عمومی و رعایت اخلاق اجتماعی. به‌زودی در مطالب بعدی جداگانه به این موضوع خواهیم پرداخت.
این موضوع در مورد تمامی رسانه‌های معاند هم صدق می‌کند . حق هرگونه شکایت کیفری و اقامه دعاوی حقوقی علیه مسئولان و عامل این قبیل رسانه‌ها در محاکم بین‌المللی برای نظام جمهوری اسلامی محفوظ است. لکن با جانب‌داری‌های مغرضانه دولت‌های غربی و روسای مجامع بین‌المللی، متأسفانه هیچ‌گونه اقدام مثبتی درزمینه پاسخگویی و اجرای عادلانه این اصول و قواعد مشاهده نمی‌شود.