نژادپرستی از نوع بهائی

فرقه پژوهی برداشت از بهائیت در ایران:

بهائیت جریانی است که به شدت از دیگران تأثیر پذیرفته و الگو گرفته است. نژادپرستی از جمله مهم‌ترین تأثیرپذیری‌های بهائیت از یهود و صهیونیست است که خود را فراتر از همگان می‌خواند؛ یعنی تنها بهائیان را انسان می‌داند و حتی تا جایی پیش می‌رود که حسین علی بهاء، پیروانش را از انسان خواندن غیر بهائیان منع می‌کند: «الیوم هر نفسی بر احدی از معرضین من اعلاهم او من ادناهم ذکر انسانیت نماید، از جمیع فیوضات رحمانی محروم است، تا چه رسد که بخواهد از برای آن نفوس اثبات رتبه و مقام نماید».(۱)

اینجاست که معنای واقعی خودبرتربینی و نژادپرستی تشکیلات بهائیت روشن می‌شود و مفهوم بسیاری از جملات سران این فرقه، به ویژه حسین علی بهاء دانسته می‌شود؛ آنگاه که پیروان خود را گوهر و دیگران را سنگ‌ریزه می‌خواند: «احبائی هم لئالی الامر و من دونهم حصاه الارض».(۲)

جالب است که سران فرقه بهائیت، با وجود این نگاه نژادپرستانه، باز هم به شعور مخاطب توهین کرده و در برابر آنان از وحدت عالم انسانی و برابری انسان‌ها دم می‌زنند: «خداوند عالم جمیع را از تراب خلق فرمود و جمیع را از یک عناصر خلق کرده، کلّ را از یک سلاله خلق نموده، جمیع را در یک زمین خلق کرده و در ظلّ یک آسمان خلق نموده و در جمیع احساسات مشترک خلق فرموده و هیچ تفاوتی نگذاشته. جمیع را یکسان خلق کرده، جمیع را رزق می‌دهد. جمیع را می‌پروراند. جمیع را حفظ می‌فرماید. به جمیع مهربان است. در هیچ فضل و رحمتی تفاوتی بین بشر نگذاشته».(۳) آری، شکی نیست که خدا همه انسان را یکسان خلق کرده است؛ ولی مشکل اینجاست که گفتار و کردار سران بهائیت در این‌باره متناقض است!!

 بهائیت به کدام جمله باور دارد؟ این حقیقت را که خدا همه را یکسان خلق کرده یا اینکه بهائیان گوهرند و دیگران سنگ ریزه که حتی نباید نام انسان بر آنان گذاشت!!

پانوشت

۱. بدیع، ص ۱۴۰.

۲. مائده آسمانی، ج ۴، ص ۳۵۳.

۳. پیام ملکوت، ص ۴۲.