فرقه پژوهی برداشت از بهائیت در ایران:
سرمایه‌گذاری تبلیغی بر کودکان همواره از اهداف مهم فرقه‌ی بهائیت بوده است (1) و در همین راستا تشکیلات بهائی با صرف هزینه‌های بسیار تلاش می‌کند تا با تأثیرگذاری بر کودکان، بر عدّه‌ی خود بیافزاید. همچنان در پیام نهاد رهبری بهائیت بیت العدل می‌خوانیم: «باید محیطی به وجود آورد که اطفال احساس کنند به جامعه تعلق دارند و در اهداف و مقاصد جامعه شریک و سهیم گردند. باید با محبت و پافشاری اطفال را راهنمائی نمود تا مطابق اصول و موازین اَمری (بهائی) زندگی کنند و امر بهائی را فرا گیرند و آن را به نحوی که با شرایط آنان سازگار باشد تبلیغ نمایند».(2)
از این‌رو، فرقه‌ی ضالّه‌ی بهائیت با شگردها و ترفندهای خوش آب و رنگ در فضای مجازی، سعی بر آن دارد تا کودکان و نوجوانان مسلمان را نیز به کج‌راهه‌ی تباهی خود هدایت کند. برخی از این شگردها که در فضای مجازی مشاهده شده، ایجاد گروه‌هایی با مدیریت بهائیان و در ظاهر برای رفع اشکالات درسی و یا فعالیت‌های فرهنگی به صورت آنلاین می‌باشد که در وهله‌ی اول، با استقبال دانش‌آموزان و خانواده‌ها نیز مواجه می‌شود.
اما برخی از برنامه‌ها و شگردهایی که تشکیلات بهائیت به صورت آشکار و هم در رسانه‌ها و فضای مجازی از آن برای جذب کودکان و نوجوانان به بهائیت از آن بهره می‌برد، به شرح ذیل است:
اول: از مواد اولیه‌‌ی آن، فردی بهائی با نهایت ظاهرسازی و عوام‌فریبی که به وی توصیه شده در برخورد با کودکان و خانواد‌ه‌هایشان، بهترین چهره‌ای را که می‌تواند، از خود به نمایش می‌گذارد. پس قدم اول، نقابی از نیرنگ است.
دوم: در رسانه‌های بهائی، مدام به اعضا القاء می‌شود که همه باید خود را در انجام آموزش‌های بهائی به کودکان، توانمند بدانند و بر روی تغییر نام “مربی” به “تسهیل‌گر” تأکید بسیاری می‌شود تا از جلب توجه به بار آموزشی و جنبه تأثیرگذاری بر ذهن کودکان، جلوگیری شود.
سوم: مکان‌هایی که برای آموزش انتخاب می‌شود، از فضای مجازی شروع و در هر جایی می‌تواند ادامه داشته باشد؛ از ملاقات‌های خانگی و خیابانی گرفته تا کافه و رستوران‌ها؛ با هدف بالا بردن جذابیت کار، در این محیط‌های آموزشی بسترِ کار تبلیغی پیش می‌رود.
چهارم: یکی دیگر از شگردها، ایجاد هویت‌های کاذب و مطابق خواست تشکیلات برای کودکان است. در این راستا، اعضای گروه به هم‌صحبت شدن با جامعه در رابطه با نکات مثبتی که برای تبلیغ از مربی فرا گرفته‌اند، تشویق می‌شوند. در این زمینه، اکیداً بیان شده که اعضا باید تمام سعی خود را برای همراه کردن دیگران با گروه، به کار برند. در حین برنامه تأکید می‌شود که دلیل انتخاب کودکان، بالا بودن ظرفیت آموزش‌پذیری آن‌هاست همچنین توصیه به ایجاد فضایی مفرح، از جمله مواردی است که به شدت مورد تأکید واقع می‌شود.
آری؛ تشکیلات بهائیت نیز همچون سایر فرقه‌های انحرافی می‌کوشد تا با سوءاستفاده از ناپختگی کودکان و نوجوانان و با بهره‌گیری از فضای مجازی قابل دسترس برای همگان، حداکثر استفاده‌ی تبلیغی را برای فریب و جذب آنان به کار گیرد. لذا پیشگیری از ابتلا به موارد چنینی، هوشیاری نهادهای مربوطه و نظارت خانواده‌های عزیز را طلب می‌کند.
پی‌نوشت:
1-همچنان که عبدالبهاء کشتن کودک را بهتر از تربیت بهائی نکردن آن دانسته است: «پس احبای الهی و اماء رحمانی به جان و دل، اطفال را تربیت نمایند و در دبستان فضل و کمال، تعلیم فرمایند. در این خصوص ابداً فتور نکنند و قصور نخواهند. البته طفل را اگر بکشند بهتر از این است که جاهل بگذارند؛ زیرا طفل معصوم گرفتار نقایص گوناگون گردد»: اشراق خاوری، پیام ملکوت، ص220.
2-نهاد رهبری بهائیت موسوم به بیت العدل، قسمتی از پیام رضوان 2000 م، خطاب به بهائیان عالم.