حامد سرلک | از جمله فعالیت‌های جریان تبشیر، فریب افراد علاقه‌مند به مهاجرت با وعده‌های جذاب اقامت و تحصیل در خارج از کشور است. در این راستا نهادهای تبشیری متمرکز بر پناهندگان مهاجران مسلمان ایرانی ساکن کمپ‌های پناهندگی را با وعده تسهیل فرآیند خروج از کمپ و اخذ شهروندی بعد از مسیحی‌شدن اغوا می‌نمایند. در این نوشتار تلاش شده تا این موضوع مورد بررسی قرار گیرد.
ادارات مهاجرت کشورهای اروپایی با کلیساهای فارسی‌زبان ایجاد شده در این کشورها همکاری تنگاتنگ دارند. به‌عنوان نمونه ژاکلین “ویستسترات” (Jacqueline Weststrate) مسئول بخش ارتباطات کلیسای پروتستان هلند (PCN)، در اظهار نظری به شبکه ایرانیان هلند گفته است:
«ما هیچ ایده‌ای نداریم که این کار، شمار متقاضیان با ادعای تغییر دین را افزایش یا کاهش خواهد داد. کلیسا تنها در تلاش است که اطلاعاتی درست و عمومی در اختیار اداره مهاجرت بگذارد تا این سازمان بتواند تصمیم‌های دقیق‌تری بگیرد.»
شبکه ایرانیان هلند همچنین به نقل از “رضا”، پناهنده ایرانی که حدود ۱۰ سال است که در هلند به مسیحیت گرویده می‌نویسد: «در هلند کلیسا همیشه با اداره مهاجرت در رابطه با پرونده‌های ایرانیان در جدال بوده است. در بسیاری موارد کسانی که پرونده‌های درخواست پناهندگی‌شان بسته می‌شده به سراغ کلیسا می‌رفته‌اند.»[1]
در واقع مسئله پناهندگی از جمله مواردی است که کلیساهای غیررسمی و غیرساختمانی با رویکردهای تبشیری صهیونیستی در کشورهای مختلف تلاش دارند، از آن به‌عنوان یک حربه استفاده کنند و با فریب افرادی که به دلایل مختلف سودای پناهندگی را در سر می‌پرورانند، به آنها بقبولانند که اگر خود را مسیحی معرفی کنند، از امتیازات ویژه‌ای در خصوص اخذ پناهندگی در اتحادیه اروپا بهره‌مند خواهند شد.
سوء‌استفاده از موقعیت دشوار پناهندگان با تأسیس مراکزی در کشورهای همسایه ایران توسط نهادهای صهیونیست که به‌ظاهر عنوان کلیسا را بر خود گذاشته‌اند، گسترش بیشتری یافت. این مراکز معضلات بسیاری را ایجاد کرده‌اند تا جایی که حتی پایگاه‌های اطلاع‌رسانی تبشیری نیز مجبور به اعتراض به آنها شده‌اند. از آن جمله یکی از سایت‌های وابسته به این جریان، در ماهنامه خود گزارشی با عنوان «مسیحیان حسینی با کیس پناهندگی؛ گزارش‌های غیررسمی اما مستند درباره تعدادی از کلیساهای فارسی‌زبان» منتشر کرده است.
در این مطلب، خبرنگار یا همان نویسنده گزارش، سراغ پناهندگانی رفته که مسیحی شده‌اند و با آنها درباره مسیحیت نه برای ایمان بلکه به عنوان کیس پناهندگی به گفتگو پرداخته و شرح آن را روایاتی تلخ از حقایقی تلخ‌تر می‌نامد.
نویسنده گزارش به نقل از فردی به نام “منصور” می‌نویسند: «باور بر این است که اگر کسی در کلیسا خدمت کند، کیس قوی‌تری خواهد داشت. بنابراین بعضی از افراد برای رسیدن به یک جایگاه خدمتی در کلیساها دست به هر کاری می‌زنند. بدترین اتفاق در بسیاری از کلیساها، باندبازی است؛ یعنی آن‌هایی که به دلایل فامیلی یا پیشینه دوستی به کشیش یا مسئولان کلیسا نزدیک هستند، عهده‌دار مسئولیت می شوند.»
وی اضافه می‌کند: «کشیش‌هایی را می‌شناسم که تمام مسئولیت‌های کلیساها را به اقوام خود داده‌اند. در بعضی کلیساها افراد خاص، سوگلی هستند و در ردیف‌های جلو صندلی ویژه دارند؛ یعنی هزار فامیل انحصاری!»
نکته قابل تأمل در گزارش فوق، آن‌که تهیه کننده گزارش ناچار است. برخی از قسمت‌های مصاحبه‌ها را حذف کند؛ چراکه نمی‌تواند به درآمد سرشار سوداگران در فریب پناهجویان و کسب بودجه‌های میلیاردی از سازمان‌های صهیونیستی غربی، برای تأثیرگذاری بر مردم مسلمان ایران اشاره‌ای داشته باشد.
ارائه گزارش‌های خیالی و ساختگی و حتی تصاویری که تنها جهت ارائه گزارش به این سازمان‌ها ساخته شده‌اند. شگرد مشترک این قبیل مراکز است که اشاره به آن باعث رسوایی نویسنده می‌گردد.
با این وجود، گزارش مذکور نمی‌تواند همه حقایق را نادیده گرفته و ناچار است، دست کم برای ظاهرسازی به جنبه بسیار کوچکی از این فضاحت و کلاه‌برداری سازمان‌یافته نیز اشاره داشته باشد و آن را تجارت پرسود برگه تعمید بنامد:
«منصور، درباره واقعیت تلخ دیگری صحبت می‌کند که با گردش مالی قابل‌توجهی برای بانیان آنان همراه است. او می‌گوید اما کم نیستند، سازمان‌هایی با عناوین مختلف و به‌اصطلاح مسیحی که در این وادی وارد شدند و فکر جیبشان هستند. [اشاره او به غسل تعمیدهای تجاری است.] …
هستند افرادی که حاضرند برای این که تعمید داده شوند، مبالغ هنگفتی پرداخت کنند تا برگه غسل تعمید را دریافت نمایند و معتقدند برگه تعمید برخی از کلیساها و یا سازمان‌های مسیحی خارج از ترکیه [عموما اروپا و آمریکا] کیس‌شان را قوی‌تر می‌کند. بسته به میزان اعتبار کلیساها دلالان بین ۲۰۰ تا ۱۰۰۰ لیر برای انجام و ارائه برگه غسل تعمید دریافت می‌کنند.»
گزارش می‌افزاید: «در این بین اما عده‌ای هستند که درباره نوعی تفکیک بر اساس جنسیت و جذابیت‌های ظاهری حرف می‌زنند. کم نیستند مسئولانی که در سپردن خدمات یا مشارکت دادن افراد در فعالیت‌های کلیسایی بر اساس جنسیت و ظواهر افراد، آنها را به کار می‌گیرند.
علیرضا که کمتر از شش ماه است، در ترکیه پناهنده شده می‌گوید، بارها به چشم خود دیده زنان و دخترانی که زیباترند از احترام بیشتری برخوردار هستند و مورد توجه مسئولان آن تشکیلات واقع می‌گردند. آنها مخاطبان خاص مسئولان این گونه کلیساها می‌شوند و حتی نگاه‌ها بیشتر درگیر کسانی است که جذابیت‌های جنسی بیشتری دارند تا افرادی که ظاهری معمولی دارند.»
نویسنده اشاره می‌کند، در مصاحبه‌هایی که با مسیحیان و حتی غیر مسیحیان درباره مسیحیت به‌عنوان کیس پناهندگی انجام داده، نقاط مشترک زیادی وجود داشته است:
«مثلا این‌که بسیاری از آنان که به … آمدند، در ایران مسلمان بودند و با ورود به … با پرس‌و‌جو متوجه شدند مسیحیت، کیس قابل‌قبولی است و عنوان کردند که مسیحی هستند و تا زمانی هم که برای مصاحبه یا مصاحبه اصلی بروند، در کلیسا و یا کلیساهای خانگی در … آموزش‌های مقدماتی را برای خالی نبودن عریضه می‌بینند و روایات ساختگی از شرایطشان در ایران بیان می‌کنند و جالب اینجاست که اکثر مسئولان کلیسایی نیز به این حقیقت وقوف کامل دارند!»
نکته جالب‌توجه اعتراف این پایگاه اینترنتی اطلاع‌رسانی تبشیری به عامدانه‌بودن عملکرد مسئولان نهادهای تبشیری است. هر چند این سایت سعی دارد، دلایل آن را پنهان کند و به دریافت میلیون‌ها دلار عایدی ماهیانه تنها به‌واسطه ارائه تصاویر و گزارش افرادی که مسئولان کلیساهای ساختگی نیز از تظاهر آنها به مسیحی‌شدن اطلاع دارند اشاره نکند.
برخی از ترفندهای این قبیل دلالان دین‌فروش ارائه روایت‌های ساختگی از حمایت اتحادیه اروپا از پناهندگان مسیحی و قبولی کیس پناهندگان از جانب کمیساریای عالی پناهندگان به شرط تغییر دین است؛ ادعاهایی که پس از تلف‌شدن عمر این پناهجویان نادرست بودن آن برایشان آشکار می‌شود.
دلالان تبشیر‌فروش که سودهای کلانی به جیبشان می‌رود با دادن وعده‌های فراوان و حتی توزیع خوراکی در میان پناهجویان سعی در گسترش این قبیل شایعات دارند و پناهجویان بیچاره که اکثرا خانه و کاشانه خود را فروخته‌اند، نا‌امید از همه‌جا به این شایعات دل خوش کرده و خود را در دام دلالان کلیسایی و کشیشان دروغین و شیاد می‌اندازد.
نویسنده گزارش، در ادامه به صحبت خود با فردی به‌نام “وحید” اشاره می‌کند. وحید می‌گوید:
«خیلی‌ها در ایران اهل هیئت و حسینیه بودند و برای پناهندگی در ….، مسیحی شدند، یا چند ماه قبل از اعلام پناهندگی، غسل تعمید می‌گیرند به ایران باز می‌گردند و در بازگشت اعلام می‌کنند که تحت فشار قرار گرفتند.
از دوستی پرسیدم: دینت چیست؟ جواب داد: مسلمانم. پرسیدم: کیس شما چیست؟ گفت: مسیحیت! او با افرادی آشناست که در ایران به‌واسطه مهریه همسرانشان چک برگشتی و مسائل مالی به … فرار کردند و در اولین قدم خود را مسیحی معرفی کردند!»
گزارش می‌افزاید: «او از به‌ظاهر مسیحیانی می‌گوید که در کلیسا در جلسات پرستشی به ناگاه از روح‌القدس پر می‌شوند، به زبان‌ها تکلم می‌کنند و در مکالمات عمومی خود قسم قرآن یا حضرت ابوالفضل می‌خورند و به رسم مسلمانان، عیسی مسیح را حضرت می‌خوانند.»
نویسنده به‌عنوان شاهد عینی، به‌وجود فحشا در روابط این به‌اصطلاح کلیساها اشاره داشته و می‌نویسد: «وحید در خاتمه صحبت‌هایش می گوید برخی کلیساها یا کلیساهای خانگی‌نما بیش از آن‌که محلی برای جلال دادن نام خداوند باشند، تبدیل به تالار مد شده‌اند یا بنگاهی برای معامله و کیس‌نویسی و دوست‌یابی و… .»
در مواجهه با مسئله کیس پناهندگی توجه به غیر واقعی بودن و ارائه آمارهای کاذب با هدف کسب منافع مالی و جذب وجوه کلان از سازمان‌های مسیحی صهیونیستی باید مد نظر قرار گیرد. در عین حال نباید وظیفه آگاهی‌رسانی به افرادی را که خواهان مهاجرت هستند، نیز فراموش کرد؛ چراکه بسیاری از آنها به امید پناهندگی و کسب فرصت‌های بهتر شغلی به مهاجرت می‌پردازند و زمانی که در دام چنین سازمان‌هایی می‌افتند، نه تنها به رویاهایشان نمی‌رسند، بلکه حتی زندگی خانوادگی‌شان از هم می‌باشد و فرزندان آنها با آسیب‌های اجتماعی مهلکی مواجه می‌شوند.
همچنین باید توجه داشت که این قبیل مراکز نقش بسزایی در لاابالی‌سازی و ایجاد روابط ناسالم بین مهاجران داشته‌اند. بدین جهت با وجود این‌که هیاهوی سازمان‌ها و سایت‌های تبشیری بنا بر اعتراف خود آنها به نتیجه‌ای نرسیده و عملا راه به جایی ندارد، اما بی‌توجهی به آن نیز به جهت تبعات برای هم‌میهنان قابل قبول و پسندیده نیست.
[1]. وب سایت شبکه ایرانیان هلند: http://persiandutch.com/2012/05/09/ind-kerk-en-iraanse-asielzoekers
ارتباط با ما: ferghepajoohi@gmail.com