فرقه پژوهی برداشت از بهائیت در ایران
تشکیلات بهائی همواره علّت بازداشت و یا محکومیت اتباعش در ایران را باور به فرقه بهائیت معرفی می‌کند. این در حالیست که هیچ بند یا ماده قانونی در خصوص محکومیت بهائی باوران در کشور نداریم. پس همان ماده 499 قانون مجازات اسلامی که بهائیت علّت محکومیت برخی اتباعش در ایران معرفی می‌کند، دلیلی بر قانون گریزی و تخطی از دستور رهبران بهائی است.
رسانه‌های تشکیلات بهائیت به بازتاب خبری با عنوان «سپهر ضیایی به اتهام بهایی بودن به پنج سال حبس محکوم شد» پرداختند. چنانکه در متن خبر رسانه‌های بهائیت آمده است: «بنا به حکم شعبه 26 دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری، سپهر ضیایی، شهروند ساکن تهران به اتهام پیروی از دین بهایی، طبق ماده 499 قانون مجازات اسلامی به پنج سال حبس تعزیری و دو سال منع خروج از کشور محکوم شد.»(1)
اما تشکیلات بهائیت در حالی باور به بهائیت را به عنوان جرم جناب سپهر ضیایی معرفی کرد که:
اولاً: اگر به ادعای تشکیلات بهائیت علّت بازداشت جناب ضیایی باور به بهائیت است که بر اساس آمار اعلامی تشکیلات بهائیت از پیروانش در ایران، می‌بایست چندین هزار زندانی بهائی می‌داشتیم. این در حالیست که بنابر آمار اعلامی تشکیلات بهائیت، از جمعیت ادعایی بهائیان ایران، تنها حدود نود بهائی زندان یا تحت نظارت هستند.(2)
ثانیاً: با توجه به مقدمه قبل و اینکه بهائی باوری در ایران جرم نیست، جناب ضیایی عضو تشکیلات غیرقانونی بهائیت در ایران و از مجریان طرح‌های سازمانی نظام برانداز بهائیت بوده است. در واقع سازمان بهائیت بر خلاف نصوص قطعی پیشوایان خود و بر خلاف قانون، اقدام به کادرسازی و شبکه سازی در ایران می‌کند.(3)اقدام خلاف قانونی که حتی از سوی رهبران بهائی نکوهش شده است: «احکامی را که حضرت بهاءالله در کتاب اقدس نازل فرموده‌اند، در صورتی که اجرایش ممکن و مستقیماً با قوانین مدنی مملکت مغایر نباشد، بر همه یاران الهی و تشکیلات بهائی در شرق و غرب عالم فرض و واجب است.»(4)
ثالثاً: همانطور که در پیام تشکیلات بهائیت اشاره شد، محکومیت جناب ضیایی به استناد ماده 499 قانون مجازات اسلامی بوده است. در ماده 499 ذکر شده است: «هرکس در یکی از دسته‌ها یا جمعیت‌ها یا شعب جمعیت‌های مذکور در ماده (498) عضویت یابد به سه ماه تا پنج سال حبس محکوم می‌گردد مگر اینکه ثابت شود از اهداف آن بی‌اطلاع بوده است.»(5) پس مشخصاً مجازات او بخاطر باور به بهائیت نبوده و اساساً بر خلاف القای بهائیت، مجازاتی برای بهائی باوری در قانون تعریف نشده است.
بنابراین، تشکیلات بهائیت اقدامات غیرقانونی برخی اتباعش که حتی بر خلاف دستورات پیشوایان بهائی است را کتمان کرده و تنها جرم اتباعش مجرمش در ایران را بهائی باوری معرفی می‌کند. این‌گونه است که عناوینی نظیر (پنج سال زندان به جرم بهائی بودن) در می‌آید و سازمان بهائیت با این سندسازی‌های دروغین، به محکومیت کشورمان در عرصه بین المللی می‌پردازد.
پی‌نوشت:
1-به نقل از رسانه‌های وابسته به تشکیلات بهائیت.
2- جهت مطالعه بیشتر کلیک کنید…
3- توسعه اجتماعی و اقتصادی، گذری بر پیام‌های معهد اعلی و بیانیه‌های دفتر توسعه اجتماعی و اقتصادی (OSED)، (1983 م الی رضوان 2010 م).
4- حسینعلی نوری، اقدس (مقدمه کتاب)، نسخه الکترونیکی، ص 14.
5- ماده 499 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده).