فرقه پژوهی:
تیر ماه سال گذشته بود که اخباری هولناک از کشف قبرهای متعلق به کودکان بومیان کانادا افکار عمومی جهان را شوکه کرد. این کودکان در مدارس با مدیریت کلیسا به اجبار مشغول تحصیل بودند.
ماجرای این مدارس شبانه‌روزی چه بوده؟
در بازه زمانی ۱۸۸۳ تا ۱۹۹۶، (حدود 114 سال ) حدود ۱۵۰ هزار کودک بودمی کانادایی از خانواده‌های خود به اجبار جدا شدند و به مدارس شبانه‌روزی فرستاده شدند که کلیسای کاتولیک آن را تأسیس کرده بود و هدف اصلی آن دور کردن این کودکان از جوامع بومی کانادا و جلوگیری از ترویج زبان و سنت‌های مادری و تربیت آنها به شیوه‌ای تحمیلی بود.
ویلی سلارز، رئیس گروه اقوام اولیه(بومیان) منطقه «ویلیامز لیک» ایالت بریتتش کلمبیا در نشست خبری از کشف یک گور دسته جمعی دیگر با دست‌کم 93 قبر در حیاط مدرسه شبانه‌روزی کلیسای «سن جوزف میشین» خبر داد.
کشف بقایای ۷۵۱ جسد که اغلب آنها کودک بوده‌اند در فاصله کمتر از یک ماه از کشف گور جمعی حاوی بقایای اجساد دست‌کم ۲۱۵ کودک بومی در مدارس شبانه‌روزی دو استان غربی کانادا، تنها یافته‌‌هایی تلخ از تاریک‌ترین فصل تاریخ این کشور و وقایعی است که یکی از رهبران بومی کانادا آن را «فقدان غیرقابل تصور» توصیف کرده است.
این مطالب سر تیتر برخی اخبار منتشره از تعدادی انبوه از اخبار کشف قبور کودکان در کانادا بود.
عذرخواهی پاپ
حالا با گذشت بیش از یکسال از کشف بقایای هولناکترین جنایت کلیسا در حق کودکان بومی کانادا، پاپ فرانسیس، رهبر مسیحیان جهان روز دوشنبه برای همکاری کلیسای کاتولیک با سیاست «فاجعه بار» گذشته کانادا در مورد مدارس بومیان یک عذرخواهی تاریخی صادر کرد. و گفت که همسان سازی اجباری مردم بومی در جامعه مسیحی کانادا به گونه‌ای آنها را نابود کرد که امروزه نیز آثار آن هنوز احساس می شود.
پاپ صبح روز بعد از ورود به کانادا، به سرزمین‌های بومیان سفر کرد تا در یک قبرستان دعا کند. بومیان کانادا مدت‌ها خواستار عذرخواهی پاپ شده بودند. بیش از ۱۵۰هزار نفر از کودکان بومی در کانادا از قرن نوزدهم تا دهه ۱۹۷۰ میلادی مجبور به تحصیل در مدارس مسیحی کانادا با بودجه دولتی شدند تا آنها را از نفوذ خانه و فرهنگ خود منزوی کنند.
هدف، مسیحی کردن و جذب آنها در جامعه اصلی بود که دولت‌های قبلی کانادا آن را برتر می دانستند. دولت کانادا اعتراف کرده است که آزار جسمی و جنسی در آن مدارس بیداد می‌کره است.
دغدغه فعلی رهبران کلیسا افشای مفاسد اخلاقی در حد کلان در خصوص کودکان از سوی کشیشان و افراد منتصب به کلیساست. حال چگونه میتوان تصور کرد این مسیحیت بتواند داعیه دار حقوق بشری برای تمدنهای اصیل آسیا و امریکا و افریقا باشد. اگر پاپ عذرخواهی میکند دلیل بر این است که این برخوردها را تائید کرده و میخواهد از فشار بین المللی بر رهبری کلیسا بکاهد. اما چگونه میتوان این جنایت بشری آنهم در حق کودکان را فراموش کرد.