نگاهی به آموزه های کفرآمیز شیطان پرستان

فرقه پژوهی

شیطان‌پرستی به معنای پرستش شیطان به عنوان قدرتی بسیار قوی‌تر و مؤثرتر از قدرت خدا می‌باشد. در این عقیدۀ باطل، شیطان به عنوان نماد قدرت و حاکمیت بر روی زمین، و قدرتی به عنوان برترین قدرت دو جهان مورد توجه و پرستش قرار دارد که دنیا را قانون‌مند می‌کند. شیطان‌پرستان، غیر از استفاده از شیطان به عنوان قدرت مطلق، از اجنه و روح‌های پلید و شیطانی نیز برای رسیدن به اهداف خود استفاده می‌کنند

شیطان پرستان، شیطان را سمبل لذت جویی می دانند، نه ریاضت کِشی. درعین حال، آنان گناه و مبارزه با هنجارهای جامعه را به معنای شادابی می دانند و هیچ قانونی را به عنوان شریعت نمی پذیرد. ایستادن دربرابر تعالیم پیامبرِ وحیانی، حضرت عیسی، اولین مرحلۀ شیطان گرایی است و پس از آن ، ایستادن دربرابر تمامی پیامبران، از رفتار آنان بوده و هست ؛ چراکه شیطان پرستان تمامی آنچه گناه نام دارد، مایۀ خرسندی و مسرّت روانی و فکری و عاطفی می دانند.

شیطان گرایان تمرّد شیطان را دربرابر حق تعالی، نماد حکمت سالمی می دانند که در آن، ریاکاری وجود ندارد. ازنظر شیطان پرستان، هبوط و نافرمانی از فرامین الهی به هیچ وجه نادرست نیست: آنان معتقدند شیطان دوست کلیساست، زیرا در طول این سال ها مایۀ گرمیِ بازار کلیسا شده است.

از دیگر آموزه های شیطان پرستان، جانشینیِ شیطان به جای خداوند و قائل شدن شأن الوهی برای شیطان است: شیطان شریک بزرگ خداوند است که کم کم عرصه را بر خداوند نیز تنگ می کند و همۀ الوهیت را از آنِ خود می سازد. مبرهن است که وقتی جایگاه الاهی خدشه دار شد، تاریخ انبیا و پیام بزرگ پیامبران در مسیر توحید و اخلاق و حمایت از حقیقت طلبی، رنگ خواهد باخت. به همین دلیل است که در متن بسیاری از اشعاری که شیطان پرستان می خوانند، پوچ گرایی همراه با سخره گرفتن تمام مقدسات به چشم می خورد.

شیطان پرستان خداوند را دلیل همۀ ناکامی های بشر می دانند و رنج زندگی را ناشی از خواست خدا می پندارند. برای این گروه منحرف، هیچ شریعت و قانونی جز آنچه خود می خواهند انجام دهند، مبنای عمل نیست. آنتوان لوی معتقد بود که محل زندگی هر شیطان باید تبدیل به غاری محلی شود که شیطان پرست، در آنجا به پرورش فردگرایی خود بپردازد؛ تا جایی که این فردگرایی دربرابر خداگرایی قرار گیرد.

این را هم باید افزود که حیات شیطان پرستی در جهان مدرن، مدیون ادبیات و سینمای عامیانه و تا حدی نیز مدیون محکومیت های گاه گاهِ کلیساست که با تبلیغات فراوانِ این گروه در شبکه های ماهواره ای و فضای مجازی، منعکس می شود؛ اما تعداد آن ها چندان زیاد نیست.

با تشکر از گرد آورنده مطلب سرکار خانم ” م. ا “