بحرین

فرقه پژوهی برداشت از بهائیت در ایران

طرح فروش منزل و زمین به صهیونیست ها، پیامدها و تبعات منفی نظیر ایجاد فاصله فراوان بین دولت و مردم، تبدیل بحرین به فلسطین دوم و تغییرات فرهنگی و اجتماعی در بحرین به دنبال خواهد داشت.

تا پیش از سال 2020 میان آل خلیفه و رژیم صهیونیستی روابط به صورت پنهانی وجود داشت، اما در 15 سپتامبر سال 2020 بحرین روابط علنی خود را با رژیم اشغالگر فلسطین برقرار کرد.

این روابط در دو سال اخیر روند رو به رشدی داشته و حتی سفارتخانه رژیم صهیونیستی در منامه پایتخت بحرین و سفارتخانه بحرین هم در تل آویو افتتاح شد.

یکی از طرح هایی که در راستای روند عادی ‌سازی روابط بحرین با رژیم صهیونیستی قرار دارد و به طور علنی در حال دنبال شدن است، یهودی ‌سازی محله‌ های قدیمی منامه است. این طرح با هدف تبدیل حدود 40 درصد از محله ‌های بخش قدیمی منامه نظیر باب البحرین و خیابان المتنبی تا کنیسه یهودیان واقع در خیابان صعصعه بن صوحان، به مسیرها، ساختمان‌ ها و نمادهای یهودی است.(1)

سید مرتضی سندی از رهبران جریان اسلامی الوفاء بحرین که در تماس تلفنی با شبکه العالم سخن می ‌گفت، اظهار داشت: «یهودیان برای خرید منزل و زمین وارد منامه شده‌اند. آنان برای تصاحب زمین‌ها و منازل در پایتخت بحرین پول‌های کلانی هزینه می‌کنند. آنها می‌‌خواهند تمامی زمین‌ها را خریداری کنند و محله ویژه‌ای را برای یهودیان بنا کنند. این طرح به ویژه برای منطقه نزدیک به سفارت رژیم صهیونیستی در منامه، در نظر گرفته شده است.»(2)

این طرح پیامدها و تبعات منفی امنیتی و غیر امنیتی برای بحرین خواهد داشت که در ادامه به برخی از مهمترین ها اشاره می شود:

1- ایجاد فاصله فراوان بین دولت و مردم:

در نظرسنجی که بنیاد مطالعات آمریکایی واشنگتن در ماه مارس 2022 انجام داده است، 25 درصد بحرینی ‌ها موافق سازش و ۷۱ درصد کاملاً مخالف عادی‌ سازی روابط با رژیم اشغالگر صهیونیستی هستند.(3)

از این رو آیت الله شیخ عیسی قاسم پیش از این، ضمن محکوم کردن افتتاح سفارت رژیم صهیونیستی در منامه گفت: «عادی سازی روابط میان بحرین و این رژیم، باعث شد تا فاصله و شکاف بین دولت و مردم خیلی زیاد شود.»(4)

2- تبدیل بحرین به فلسطین دوم:

مشابه چنین طرحی که با تدابیر نظام آل خلیفه برای بحرین در نظر گرفته شده است، در اوایل قرن گذشته میلادی در سرزمین فلسطین اجرایی شد و صهیونیست‌ها بخشی از زمین‌های فلسطینی‌‌ها را خریداری کردند، اما در ادامه، زمین‌‌ها و منازل آنها را مصادره و به شهرکهای صهیونیست نشین تبدیل کردند.

با توجه به خوی اشغالگرانه رژیم صهیونیستی و همچنین با توجه به ضعف دولت آل خلیفه، دور از انتظار نیست که سناریوی فلسطین برای بحرین تکرار شود.

در همین راستا، سید مرتضی سندی با انتقاد شدید از آل خلیفه در این خصوص تصریح کرد: «تمام شواهد نشان می‌دهد، این طرح بحرین را در آینده به فلسطین دوم تبدیل می‌‌کند. از این رو انتظار ما از مردم بحرین این است که به این موضوع توجه داشته باشند تا به خواست خداوند طرح آل خلیفه برای یهودی سازی منامه محقق نشود.»(5)

3- تغییرات فرهنگی و اجتماعی در بحرین:

ایجاد شهرکهای یهودی در منامه می‌تواند تغییرات فرهنگی و اجتماعی در بحرین ایجاد کند. به این شکل که محیط عربی و اسلامی به محیط عبری و یهودی تبدیل خواهد شد؛ زیرا صهیونیست‌ها از منابع مالی و حمایت خارجی قوی برخوردار هستند و در عین حال فرهنگ اجتماعی و مذهبی آنها کاملاً در تعارض با فرهنگ حاکم بر بحرین است. از این رو ساخت اجتماعی و فرهنگی بحرین دستخوش تغییر خواهد شد.

در همین خصوص، آیت الله شیخ عیسی قاسم، رهبر نهضت اسلامی بحرین در بیانیه ای تاکید کرد: تصمیم آل خلیفه برای ایجاد محله یهودی نشین در منامه، جنایت در حق ملت، سلب حق آنها از سرزمینشان و ظلم آشکار به آنان است؛ زیرا ایجاد محله یهودی نشین در منامه توسط دولت بحرین، جایگزینی برای هویت ملی و اسلامی و عربی، تحریف تاریخ میهن، محو شواهد اصالت شهروندان اصلی و گشودن در به روی اشغالگران صهیونیستی با همدستی سیاستهای محلی است.

شیخ عیسی قاسم در پیامی دیگر که اخیراً داده است، درباره فروش زمین و خانه به یهودیان اینگونه هشدار داد: «ای مردم بحرین! با پول یهودیان خرید نکنید تا به آنها حتی یک زمین کوچک یا خانه کوچک از زمین‌های بحرین و خانه‌های آن را تحویل ندهید. با این کار دین، تاریخ، وطن، حال و آینده‌شان را به آنها می‌سپارید.»

در این پیام آمده است: «بحرین امروز کشوری اسلامی است و فردا بر اساس طرح یهودیت، یک کشور یهودی و مسلمان و پس فردا یک کشور یهودی و ساکنان مسلمانان در اختیار و تحت هدایت است و پس از آن مسلمانان اخراج می‌شوند. پس نقطه آغاز، خریدن زمین تو و برادر مسلمانت است.»

وی تاکید کرد: «کسی که زمین یا خانه‌ای را به یهودیان بفروشد، خاک و سنگ نمی‌فروشد، بلکه وطن، ملت، امت، تاریخ و مقدسات عزیز را می‌فروشد. او در واقع، اسلام را که هیچ چیز با آن برابری نمی‌کند، فروخته است.»(6)

بنابراین اسناد و شواهد بیانگر آن است که طرح فروش منزل و زمین به صهیونیست ها، پیامدهای منفی نظیر ایجاد فاصله فراوان بین دولت و مردم، تبدیل بحرین به فلسطین دوم و تغییرات فرهنگی و اجتماعی در بحرین به دنبال خواهد داشت. از این رو در روایتی از امام صادق (علیه‌السلام) آمده است: «لاَ تُعِنْهُمْ عَلَى بِنَاءِ مَسْجِدٍ.(7) به آنان (ظالمین) حتی در ساخت مسجد نیز کمک نکنید.» زیرا شروع تعامل با دشمن، حتی اگر در امر خیر یا مباحی باشد، به تدریج موجب همراهی با ایشان و تأثیرپذیری از فرهنگشان می‌شود.

به نظر میرسد شیوخ بحرین تامین امنیت خود  را در نزدیکی روابط با اسرائیل و از این طریق جلب حمایت امریکا میبینند. گرچه چندان دور از انتظار هم نبود که شیخ نشین بحرین با توانمندی دفاعی بسیار ضعیف برای حفاظت از خود دست به دامن اسرائیل و امریکا شود. اما این گاوهای شیرده باید بدانند اعتماد به رژیم صهیونیستی و اربابش جز فلاکت و بدبختی، همانگونه که هم اینک در فلسطین اشغالی مشاهده میکنیم ثمر دیگری برای آنها ندارد و این را زمان ثابت خواهد کرد. هم اینک شیوخ بحرین سرخوش از این ارتباط، رفتار عقلانی و منطقی را کنار گذاشته و بدنبال سراب امنیت زیر سایه اسرائیل میگردند. البته اخباری در یکساله گذشته مبنی بر حضور و فعالیت پیاده نظام سرویس امنیتی اسرائیل در بحرین یعنی همان بهائیت در فضای مجازی منتشر شده بود.

رژیم صهیونیستی

پی نوشت:

1- خبرگزاری بین المللی قرآن (ایکنا)، «آل خلیفه با یهودی‌سازی منامه سیاست به حاشیه راندن جمعیتی شیعیان را دنبال می‌کند»، کد خبر: ۴۰۷۹۱۷۴، ۲۸ مرداد ۱۴۰۱.

2- تابناک، «یهودیان برای خرید زمین در منامه دست به کار شدند»، کد خبر: ۱۱۳۸۵۸۳، ۱۳ شهریور ۱۴۰۱.

3- خبرگزاری فارس، «نظرسنجی اندیشکده واشنگتن: دوسوم مردم بحرین، امارات و عربستان مخالف سازش هستند»، ۲۸ تیر ۱۴۰۱.

4- خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا)، «واکنش آیت الله عیسی قاسم به افتتاح سفارت رژیم صهیونیستی در بحرین»، کد خبر: 84495003، ۱۴ مهر ۱۴۰۰

5- تابناک، همان.

6- خبرگزاری شبستان، «هشدار آیت الله شیخ قاسم به مردم بحرین نسبت به پیامد فروش زمین و خانه به یهودیان»، شناسه خبر: ۱۲۱۲۴۱۰، 13 شهریور 1401

7- محمد شیخ حر عاملى، تفصیل وسائل الشیعه إلى تحصیل مسائل الشریعه، قم: مؤسسه آل البیت علیهم السلام، 1409 ق، ج‏17، ص180.