باید تجربیات تلخ گذشته، ماهیت تفکر ضاله بهائیت را به فرزندانمان منتقل کنیم
فرقه پژوهی برداشت از بهائیت در ایران:
تحلیلگر رسانه ای بهائیت در مصاحبه ای خواستار انتقال درس های هولوکاست به نسل جدید شد تا از تکرار آن جلوگیری کرد. البته ما هم موافقیم که باید تجربیات تلخ گذشته، ماهیت و تفکر جریان ها از جمله بهائیت را به فرزندانمان منتقل کنیم تا از بی اطلاعی آنان سوءاستفاده نکنند و روزهای تلخ دیگری برای آنان رقم نزنند.
عرفان ثابتی در مصاحبه ای گفت که از هولوکاست آموختیم که باید دیگر دوستی را جایگزین دیگرستیزی کرد. پس با این حال، جناب ثابتی خود هم باید تفکرات دیگرستیزی بهائیتش را جایگزین کند.
عرفان ثابتی مبلّغ و شخصیت رسانه ای تشکیلات بهائیت در مصاحبه با ماهرخ غلامحسین پور، به تحلیل درس افسانه هولوکاست برای بشر پرداخت؛ چنان که مدعی شد: «برای آنکه یک آشوویتس (1)دیگر، ناغافل و بی‌محابا، بر نسل‌های بعد از ما، در هر کجای این جهان پهناور نازل نشود، باید درس‌های هولوکاست را به نسل‌های پس از خود آموخت. او بر این باور است که جوانان دهه شصت و هفتاد میلادی از هولوکاست عبرت گرفتند و تلخی این فاجعه به بخشی از ذهن و خاطره آن‌ها تبدیل شد، اما نسلی که امروزه دچار نوعی انقطاع بین نسلی و گسست تاریخی است و در بی‌خبری از تاریخ گذشتگان قد می‌کشد، در معرض خطر فراموشی، دیگرهراسی و تکرار فاجعه خواهد بود.»(2)ثابتی در پایان، اینگونه نتیجه گرفت که از هولوکاست آموختیم که باید دیگردوستی را جایگزین دیگرستیزی کرد.
اما عرفان ثابتی در حالی به عنوان شخصیت رسانه ای بهائیت، نتیجه آنچه دیگرستیزی می خواند را وقوع حوادثی نظیر هولوکاست دانست که در واقع، خود باورمند به یکی از دیگرستیزترین فرقه ها می باشد. از این رو در ادامه به ذکر چند مصداق و رویکرد، در خصوص دیگرستیزی فرقه بهائیت خواهیم پرداخت:
اول: عرفان ثابتی در حالی ثمره دیگرستیزی را برپایی آشویتس و به راه افتادن کوره های آدم سوزی دیگر خواند که اجرای فرامین و باور به تفکر ضد دگراندیشی پیامبرخوانده بهائی، نتیجه ای جز برپایی آشوویتس بهائیان برای مخالفین شان ندارد.
پیامبرنمایی که به برخورد آتشین با مخالفینش فرمان داده (3) و فلسفه رسالت شیطانی خود را در ستیز با مخالفینش دانسته: «قد جعله الله نوراً للموحّدین و ناراً للمشرکین (4)؛ خداوند او (یعنی بهاءالله) را نوری برای موحدین (بهاییان) و آتشی برای مشرکین (منکرین بهاییت) قرار داده است»؛ به راستی که پیروانش در صورت قدرت یافتن چه برخوردی با مخالفینش خواهد داشت؟!
دوم: عرفان ثابتی در بخش دیگری از گفته های خود، درس گرفتن از تاریخ و مرور آن برای فرزندان و نسل جدید را عامل اصلی تکرار نشدن هولوکاستی دیگر برشمرد. البته ما هم موافقیم که باید تجربیات تلخ گذشته و ماهیت جریان ها ازجمله بهائیت را به فرزندانمان منتقل کنیم تا از بی اطلاعی آنان سوءاستفاده نشود و روزهای تلخ دیگری برای آنان رقم نزنند.
به طور مثال باید تاریخ جنگ ها و ترورهایی که توسط اسلاف بهائیت انجام شده و پیروانشان امروزه مدعی صلح طلبی هستند را به نسل جدید منتقل کنیم، اینکه چگونه پیامبرخوانده بهائیت از رهبران جنبش بابیتی بود که به اعتراف خود بهائیان هدفی جز نابودی و قتل عام مخالفینش نداشت: «انصاف باید داد، از جمله احکام بیان (کتاب علی محمد باب) ضرب اعناق اهل آفاق (زدن گردن تمام مردم زمین) و حرق جمیع کتب و صحف و زبر و اوراق (سوزاندن تمامی کتاب ها و نوشته ها) و فتح شرق و غرب و هدم بقاع مرتفعه (نابودی مزارها بود).»(5)
یا اینکه، بهائیتی که امروزه مظلوم نمایی می کند، پیشوایانش در راه رسیدن به قدرت، حتی از دشمنی با نزدیکانشان دریغ نکرده (6) و مخالفینشان را با قساوت تمام، حذف فیزیکی کرده اند!(7)
آری؛ ما هم موافقیم که باید به نسل جدید انتقال دهیم، شعارهای نوع دوستی که امروزه از بهائیت می شنوند، بخاطر بی قدرتی آن است و با توجه به سوابق و تفکرات این فرقه، زمانی که توانی پیدا کند، از به راه اندازی هولوکاستی واقعی نسبت به مخالفینش دریغ نخواهد کرد.
پی‌نوشت:
1- طبق ادعای صهیونیست ها: آشویتس (به آلمانی: Auschwitz) نام بزرگترین و مجهزترین اردوگاه کار اجباری آلمان نازی بود که در طول اشغال لهستان توسط نازی‌ها ساخته شده بود. طبق این ادعا، اتاق های گاز و کوره‌های آدم سوزی برای اولین بار در این اردوگاه به طور گسترده راه‌اندازی شد.
2- مصاحبه عرفان ثابتی با ماهرخ غلامحسین پور ، منتشر شده در 6 بهمن ماه 1399.
3- ر.ک: حسینعلی نوری، ادعیه حضرت محبوب، مصر: بی‌نا، 1339 ق، ص 196.
4- حسینعلی نوری، آثار قلم اعلی، کتابخانه الکترونیکی بهائیت، ج 2، لوح 74، ص 89.
5- عباس افندی، منتخباتی از مکاتیب، آلمان: لجنه ملّی نشر آثار امری، 2000 م، ج 4، ص 221.
6- جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: جنگ قدرت پیامبرخوانده‌ی بهائیان
7- ر.ک: عزیه نوری، تنبیه النائمین، مؤمنین بیان، نسخه الکترونیکی، ص 12.