فرقه پژوهی برداشت از بهائیت در ایران
تعریف دیپلماسی و دیپلماسی عمومی
طرح موضوع دیپلماسی عمومی برای اولین بار در سال ۱۹۶۵ م در آمریکا توسط الموند گولیون[1][۱] رییس مدرسه حقوق و دیپلماسی فنچر در دانشگاه تافتز ابداع و تدریس شد (عزیزی بساطی, ۱۳۹۱, ص. ۳۳). از آن پس و به مرور و با طی نشیب و فرازهای مفهومی و تطور معنای آن به نسبت امروز، بتدریج جایگاه و موقعیت مناسبی در میان سایر مقیدات دیپلماسی درآمده است. در دنیای جدید انفجار اطلاعات و جریان آزاد دسترسی به هر نوع و همه نوع اطلاعات و آگاهی ها نام گرفته است، دیپلماسی نقش ویژه ای در این تعاملات ایفا می کند. دیپلماسی خصوصا در مفهوم عام و عمومی، در حقیقت بخشی از قدرت نرم کشورها محسوب می‌شود که برای برقراری ارتباط بهتر و موثرتر و نفوذ بیشتر در افکار عمومی سایر کشورها و در عین حال گسترش عملکرد خود در سیاست خارجی، از آن استفاده می‌کنند (نزاکتی, ۱۳۹۶, ص. ۲۵). تجربه نشان داده است اجرای موفق دیپلماسی کشورها و اثر گذاری آن در روابط بین الملل، منوط به مشارکت مردم و افکار عمومی در عرصه سیاست خارجی است.
با پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات، افکار عمومی به هم نزدیک شده و دیپلماسی که تا پیش از این موضوعی اختصاصی و ملک مطلق دولت ها و حیطه انحصاری عمل مدیران، دیپلمات‌ها و تصمیم‌گیران دولتی بود اینک و در سطح کلان، همه مردم را در بر می‌گیرد. بدین ترتیب، دیپلماسی عمومی که یکی از انواع دیپلماسی است در دوران معاصر و شروع عصر جدید (گسترش اینترنت و شبکه های اجتماعی) با افزایش اهمیت فرهنگ اطلاع رسانی و شراکت در همرسانی اخبار و آگاهی ها و درک شناخت تاثیرات آن در تعامل میان ملل، دولت ها و کشورها، مهم شمرده شد. ناگفته پیداست که تغییر افکار عمومی و شهروندان، با کمک ابزارهای دیپلماسی عمومی نظیر رسانه‌ها، مبادلات آموزشی و فرهنگی، انتشارات و برگزاری نمایشگاه‌های هنری و غیره، بر رفتار و سیاست دولت هدف به صورت میان‌مدت یا بلندمدت تاثیرگذار خواهد بود. با توجه به مبانی گفته شده، می توان چنین بیان کرد که سیاست خارجی موفق، از نقش دیپلماسی عمومی و فناوری‌های جدید اطلاعاتی، ارتباطی و فهم شبکه های ارتباطی نوپدید و فعال نمی تواند غافل باشد.
در این میان دولت آمریکا برای اجرای نقش دیپلماسی عمومی در ایران اقدام به راه اندازی شبکه تلویزیونی VOAدر ایران با استفاده از عناصر فرهنگی فرقه ضاله بهاییت، بعد از انقلاب اسلامی نمود که شرح وضعیت این شبکه به شرح زیر می باشد:
زمانی ادعا می شد تعداد بینندگان صدای آمریکا در میان ایرانیان 10 میلیون بیننده دارد ـ به اعتراف عباس فخرآور از NITV لس آنجلسی هم کمتر شده است و همه اینها به مدد سوء استفاده بهاییان از پول مالیات دهندگان آمریکایی، حمایت دولتمردان آمریکایی از آنها و مدیریت بهاییان بر این رسانه است. در مارس 1942 رادیوی دولتی ایالات متحده با عنوان رادیوی عمومی ملی (NPR) آغاز به کار کرد و چندی بعد نیز بخش بین المللی آن با عنوان صدای آمریکا (VOA) شروع به کار کرد. هدف از تاسیس این بخش بین المللی، بهبود چهره آمریکا در جهان و گسترش آزادی و دموکراسی مورد نظر آمریکا در کشورهای دیگر بود. صدای آمریکا که روزی ادعا می کرد در میان ایرانیان 10 میلیون بیننده دارد، به اعتراف امیر عباس فخر آور یکی از نیروهای این رسانه، تعداد بیننده هایش از NITV لس آنجلسی هم کمتر شده و همه اینها به مدد سوء استفاده بهاییان از پول مالیات دهندگان آمریکایی، حمایت دولتمردان آمریکایی از آنها و مدیریت بهاییان بر این رسانه است.
شبکه ایران پیش از این در مطلبی به تحلیل وضعیت تلویزیون رو به تعطیلی صدای آمریکا وابسته به وزارت امور خارجه آمریکا پرداخته بود. در آن گزارش، نویسندگان به تحلیل ابعاد مختلف فروپاشی درونی تشکیلات این رسانه ضد ایرانی و سلطنت طلب پرداخته بودند. گزارش پیش رو نیز به بررسی نفوذ و سیطره فرقه بهاییت در ارکان و بدنه این شبکه تلویزیونی ضد ایرانی پرداخته است.
برای بازشناسی هدف تاسیس ,VOA نگاهی به تاریخچه آن ضروری است.
از 7 دسامبر 1941 که حمله ژاپنی ها به پرل هاربر در جنگ جهانی دوم زمینه ورود آمریکا به جنگ را فراهم کرد، نخستین جرقه ها برای تاسیس Of Voice America زده شد. نگاهی به تاریخچه صدای آمریکا در مارس 1942 رادیوی دولتی ایالات متحده با عنوان رادیوی عمومی ملی NPR آغاز به کار کرد و چندی بعد نیز بخش بین المللی آن با عنوان صدای آمریکا«VOA» شروع به کار کرد. هدف از تاسیس این بخش بین المللی، بهبود چهره آمریکا در جهان و گسترش آزادی و دموکراسی مورد نظر آمریکا در کشورهای دیگر بود. صدای آمریکا در واقع ابزاری بود برای اجرای سیاست های وزارت امور خارجه ایالات متحده و همچنین تاثیر بر افکار مردم جهان نسبت به ایالات متحده که از طریق زبان رسانه دنبال می شد. مجموعه صدای آمریکا دارای 44 پخش کننده رادیویی به زبان های مختلف و 24 پخش کننده تلویزیونی است. این مجموعه از بدو تاسیس با هدف استفاده و بهره گیری از ابزار دیپلماسی عمومی پایه گذاری و تاسیس شد که گستره پخش آن، آسیا، اروپا و شمال آفریقا را شامل می شود. رادیوی عمومی ملی (NPR )و مجموعه صدای آمریکا((VOA هر دو زیر مجموعه هیات مدیره رسانه های خارجی دولت ایالات متحده آمریکا یا همان BBG هستند و زیر نظر این هیات مدیره ـ که اعضای آن متشکل از شورای روابط خارجی آمریکا و نمایندگان منصوب دستگاه وزارت امور خارجه ایالات متحده است ـ اداره می شود و ریاست BBGنیز با رای مجلس سنای آمریکا انتخاب می شود. همچنین BBG زیر نظر تیم بازرسی ویژه ایالات متحده آمریکا فعالیت می کند و این تیم گزارش های خود را به مجلس سنای ایالات متحده و وزارت خارجه ارائه می دهد. بودجه سالیانه صدای آمریکا طی سالهای 88-89 حدود 800میلیون دلار بود که از محل مالیات های مردم آمریکا تامین می شود.
تاریخچه تاسیس بخش فارسی صدای آمریکا در آوریل 1979 یعنی بلافاصله پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران، بخش فارسی رادیو صدای آمریکا ابتداء با هدف جهت دهی به انقلاب ایران و در پی ناکامی، با هدف مقابله با انقلاب اسلامی و به چالش کشیدن آن، با 30 دقیقه برنامه روزانه راه اندازی شد. از 22 نوامبر 1979 احمدرضا بهارلو فعالیت خود را در این رسانه آغاز کرد. در کنار بهارلو، مجریان دیگری همچون رامش راسخ، بهروز عباسی و اکبر ناظمی که از کارکنان رادیو ایران بودند با هدایت بهارلو کارشان را در بخش فارسی صدای آمریکا آغاز کردند. آلن هایت در کتاب تاریخ VOA , زمان تاسیس تلویزیون فارسی صدای آمریکا را سال 1996 عنوان می کند. به این ترتیب، نزدیک به دو دهه بعد از آغاز به کار احمدرضا بهارلو در مجموعه صدای آمریکا و راه اندازی رادیو فارسی، مسئولیت راه اندازی تلویزیون این مجموعه نیز به وی سپرده شد. در تاریخ 18 اکتبر ،1996 نخستین امواج تلویزیون فارسی صدای آمریکا با اجرای احمد رضا بهارلو برای تمام دنیا پخش شد. تا سال ها بعد، بهارلو خود سازنده و مجری بسیاری از برنامه های خبری تحلیلی و سیاسی این تلویزیون بود. بهارلو در ادامه پس از برنامه هفتگی میزگردی با شما، در 11 سپتامبر 2002 برنامه (فصلی دیگر) و در 6 جولای 2003 برنامه روزانه خبرها و نظرها را راه اندازی کرد. وسعت برنامه های بهارلو که خود همزمان ریاست بخش فارسی رادیو و تلویزیون صدای آمریکا را بر عهده داشت به حدی رسید که مخاطبان هر زمان که پیچ تلویزیون را می چرخاندند، بهارلو مقابل دوربین نشسته بود و مشغول اظهار نظر و ارائه تحلیل بود. امپراتوری بی رقیب بهارلو وقتی از هم گسست که پخش رادیویی صدای آمریکا به بنیاد رادیو آزاد آمریکا سپرده و از مجموعه VOA منفک شد که این آغازی بر افول این پیرمرد بود
بهاییان در صدای آمریکا
احمدرضا بهارلو نخستین رئیس بخش فارسی صدای آمریکا، اگر چه خود یک بهایی نبود اما تمایل زیادی به نزدیکی با بهاییان داشت. این موضوع به خصوص در استخدام کارمندان بخش فارسی و گزینش همکاران ایرانی وی از میان بهاییان مشهود است. همان طور که قبلا گفته شد نخستین همکاران وی در این بخش رامش راسخ، بهروز عباسی و اکبر ناظمی بودند که دو نفر نخست از بهاییان نامدار ایرانی در رادیو و تلویزیون دوران پهلوی در ایران بودند. در اطلاعیه گروهی از کارمندان و کارکنان رادیو و تلویزیون ملی ایران در تاریخ 17 بهمن 57 که در روزنامه اطلاعات به چاپ رسیده بود، نام این دو تن به همراه گروهی دیگر از کارمندان بهایی این مجموعه دوران پهلوی به چشم می خورد. با آغاز به کار کنت تام لینسون به عنوان رئیس ,BBG ناگهان شیلا گنجی از بهاییان سرشناس و از اعضای جامعه بهایی در سازمان ملل متحد، در غیاب احمد بهارلو در آوریل 2004 به عنوان رئیس بخش فارسی VOA مشغول به کار می شود.
کنت تام لینسون که خود از اعضای AIPAC یا همان جامعه لابی یهودیان در ایالات متحده محسوب می شود، گروهی از سرشناس ترین بهاییان را وارد چرخه مدیریت صدای آمریکا می کند که آوی داویدی ، ستاره درخشش یکی از مهره های اصلی رسانه های جامعه جهانی بهاییت و مهتاب فرید از جمله مهم ترین آنها بودند. در این میان، آوی داویدی نقش بسیار مهم و تعیین کننده ای در روند بهایی سازی صدای آمریکا ایفا می کند به گونه ای که یک باره تعداد زیادی از کارمندان مسلمان زاده صدای آمریکا همچون علی مستعانی و سید رسول افخمی از این مجموعه اخراج یا مستعفی می شوند و جای آنها را چهره های شاخص تلویزیون صدای دوست ارگان رسمی بهاییان در حیفا و اسرائیل می گیرند. به این ترتیب با ورود شیلا گنجی به حلقه مدیریت صدای آمریکا، محفل کارمندان و مدیران بهایی در این رسانه فارسی زبان تکمیل می شود و چهره هایی همچون اکبر ناظمی، بهروز عباسی، ارژنک داوودی، رامش راسخ، آوی داویدی، مهتاب فرید و ستاره درخشش در کنار هم قرار می گیرند.
VOA توسط جیمز گلاسمن (از اعضای ارشد انستیتوی آمریکن اینترپرایز) رئیس جدید هیئت مدیره رسانه های خارجی ایالات متحده اداره می شود. وی که از سال 2007 مدیریت این مجموعه را در اختیار گرفته است از بدو قبول تصدی این مسئولیت، ارتباط بسیار نزدیکی با محافل بهاییان ایالات متحده و حیفا در اسرائیل پیدا کرده است.
شاهد این مدعا، ارتباطات نزدیک وی با بهروز بهبودی مدیر و بنیان گذار (( Iran Democratic for Council و از بهاییان سرشناس است. وی در اوایل سپتامبر 2008 به همراه سناتور تام کوبرن رئیس تیم بازرسی ویژه ایالات متحده آمریکا و از اعضای موثر سنا برای تصویب بودجه BBG به اسرائیل سفر کرد و در دفتر بهروز بهبودی در حیفا به دیدار وی شتافت. از آن پس روند به کارگیری بهاییان در تلویزیون فارسی صدای آمریکا به نسبت گذشته اوج گرفته است. پس از استعفای کنت تام لینسون رئیس قبلی BBG که با فشار شدید سناتور کوبرن انجام گرفت، گلاسمن برای ریاست این شورا پیشنهاد شد. شیلا گنجی به شدت تحت حمایت تام لینسون بود و استعفای تام لینسون ضربه بزرگی به شبکه شیلا گنجی وارد کرد.
ریخت وپاش های بهاییان در خرج کردن بودجه
اخراج شیلا گنجی، هم به دلیل آزرده کردن بوش ریئس جمهوری وقت آمریکا بود و هم به دلیل ریخت وپاش های فراوانی بود که از سوی این بهایی و دار و دسته اش صورت می گرفت.
وی از زمان آغاز به کارش در صدای آمریکا، حلقه ای از دوستان و نزدیکان بهایی خود را از رسانه های رادیویی و تلویزیونی بهاییان در حیفا در اسرائیل به آمریکا فراخوانده و به کار گرفته بود، به طوری که گزارش های رسیده به کمیته تحقیق و بررسی سنا، آنان را واداشت در این زمینه تحقیقات جدی صورت دهند.
معمولا کسی بدون دغدغه و نگرانی اقدام به ریخت و پاش سرمایه های آمریکا و مالیات دهندگان آمریکایی می نماید که دارای پشتیبانی های قوی سیاسی امنیتی و نفوذ در دولت آمریکا باشد. همچنانکه هیچ وقت نتیجه تحقیق و بررسی های سنا در زمینه سوء استفاده بهاییان از رسانه مذکور گزارش نشد و هیچ رسانه ای نیز بدان نپرداخت. این نشان می دهد که بهاییت مثل صهیونیست ها در آمریکا در رسانه های جمعی نیز دارای نفوذ بالایی هستند.
خلاصه اینکه دولت سلطه طلب و مستکبر آمریکا برای مقابله با انقلاب اسلامی ایران در حوزه دیپلماسی عمومی استفاده زیادی از بهاییان فارسی زبان و ایرانی برده و در اولویت اول آنها می باشد؛ چراکه عناصر فرقه ضاله بهاییت کاملا در خدمت اهداف استعماری و استکباری دولت آمریکا هستند. فرقه ضاله بهاییت هم دارای کارکرد جاسوسی و اطلاعاتی، هم دارای کارکرد سیاسی و امنیتی برای آمریکای تروریست پرور هستند. این فرقه بیش از صد سال است که در راستای منافع صهیونیسم و استکبار جهانی در کشورهای مختلف بویژه ایران فعال است.
منابع:
۱-رفیع, نیک‌روش,م. (۱۳۹۲). دیپلماسی عمومی و قدرت نرم. فصلنامه علمی مطالعات روابط بین الملل, ۶(۲۲), ۹۹-۱۳۳.
۳- عزیزی بساطی, م. (۱۳۹۱). دیپاماسی عمومی آمریکا در خاورمیانه (جلد ۱). تهران: دانشگاه امام صادق.
۶- نزاکتی, ف. (۱۳۹۶). دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی در آسیای مرکزی الزامی برای جمهوری اسلامی ایران (جلد اول). تهران: کتاب آوا.
7- voa رسانه بهائیان، تهران ، خبرگزاری جمهوری اسلامی ۲۹ دی ۱۳۸۸ https://www.irna.ir/news/9326962/VOA
[1] – Edmund Gullion