بررسی “خشم و عقوبت الهی” درکتاب مقدس – بخش سوم

در بخش دوم در مورد خشم الهی در کتاب مقدس، نسبت به غیر ایمان داران صحبت به میان آمد، و بیان شد که پیش فرض خداوند نسبت به مردم خشم و غضب است مگراینکه استثناء شود. در ادامه بخش دوم به بررسی فقراتی دیگر از کتاب مقدس می پردازیم.

گناه کاران و خشم و غضب خداوند

دین اسلام رویکرد خداوند نسبت به انسان های گناه کار را، غضب الهی معرفی می کنند. البته نه به این معنی که خداوند بدون هیچ رحم و مروتی منتظر است بشر گناه کند، تا آن ها را مورد غضب خود قرار دهد. خداوند می فرماید:

آیا ندانسته ‏اند که تنها خداست که از بندگانش توبه را مى ‏پذیرد و صدقات را مى ‏گیرد، و خداست که خود توبه ‏پذیر مهربان است؟^[1]

 بلکه با درنظر گرفتن رحمت الهی نسبت به تمامی مردم، و فرصتی که برای توبه داده است، احیانا کسانی هستند که تمایلی به صراط مستقیم نشان نمی دهند، بلکه احیانا به مخالفت با آن هم برمی خیزند.

در اینگونه موارد دین و فطرت سلیم، حجت را تمام دانسته، مشکلی در استحقاق ذم و عقوبت نسبت به این اشخاص، وجود نخواهد داشت. در کتاب مقدس نیز، برخلاف آن چه مبشرین صهیونیستی تبشیری بیان می دارند فقرات صریحی دال بر این مدعی وجود دارد. فقراتی که با صراحت هرچه تمام تر، تنها گزینه صحیح در مقابل انسان های لجباز و گناه کار خشم و غضب الهی معرفی می کند. فقراتی که به شدت انسان های گناه کار را مورد تاخت و تاز قرار داده و آن ها را احمق معرفی می کند. “ادّعای حکمت می‌کردند و احمق گردیدند”[2]

در کتاب مقدس اینچنین می خوانیم:

“زیرا غضب خدا از آسمان مکشوف می‌شود بر هر بی‌دینی و ناراستی مردمانی که راستی را در ناراستی باز می‌دارند.”[3]

کتاب مقدس دین خدا را راستی و واقعیت می داند، و غضب خدا را عقوبتی نسبت به کسانی واجب می شمارد که مانعی رسیدن به راستی و حقیقت می شوند و آنچه که واضح است حقیقی و فعلیت داشتن این غضب نسبت به انسان های گناه کار می باشد. یعنی اگر قرار بر این باشد که شخص گناه کار و لج باز مورد خشم الهی باشد، معنایش این است که در حال حاضر اینچنین است، نه اینکه خداوند در دنیا با انسان های گناه کار مشکلی ندارد، اما بعد از اینکه دنیا به پایان برسد[4] و قیامت برپا  شود، از انسان های گناهکار ناراضی و غضبناک خواهد شد!

این درحالیست که مسیحیت تبشیری صرفا به محبت الهی اشاره می کند، و بدون اینکه استثنایی برای انسان های لج باز و گناه کار قائل شود، این آموزه کتاب مقدس را مخفی نگاه داشته بلکه تحریف می کنند.

آنچه قابل ذکر است، تعهد بیش از حدیست که مبشرین مسیحی، نسبت به کتاب مقدس از خود به نمایش می گذارند و ادعا می کنند تعالیم ما کتاب مقدسی است. در صورتیکه خود کتاب مقدس جهت هدایت و تربیت انسان ها بر محبت الهی اکتفا نکرده، بلکه صریحا با غضب الهی گناه کاران را تهدید می کند! در واقع کتاب مقدس تعالی انسان ها را شخصا با ایجاد رعب و وحشت از غضب خداوند به صورت کاملا عملی ثابت می کند. و جهت اصلاح گناه کاران و یا جهت درس عبرتی برای ایمان داران، از خشم خداوند کمک می گیرد.

در ادامه این باب از کتاب مقدس، به قدرت الهی که از ابتدای آفرینش بوده اشاره می کند و به مردم می گوید که شخص گناه کار هیچ عذری در نپذیرفتن حق و حقیقت نخواهند داشت. و هرچه در مقابل دین خداوند می باشد را به عنوان خیالات باطل ذکر می کند.

“زیرا که چیزهای نادیده او، یعنی قوّت سَرْمَدی و اُلوهیّتش از حین آفرینش عالم به‌وسیله کارهای او فهمیده و دیده می‌شود تا ایشان را عذری نباشد. زیرا هر چند خدا را شناختند، ولی او را چون خدا تمجید و شکر نکردند بلکه در خیالات خود باطل گردیده، دل بی‌فهم ایشان تاریک گشت.”

و جالب اینجاست، کتاب مقدس علاوه بر شامل شدن غضب الهی نسبت به مردم گناه کار، عقوبت و مکافات دنیایی ایشان را اینچنین ذکر می کند:

“و چون روا نداشتند که خدا را در دانش خود نگاه دارند، خدا ایشان را به ذهن مردود واگذاشت تا کارهای ناشایسته بجا آورند. ممّلو از هر نوع ناراستی و …”[5]

بنابر این بر خلاف تبلیغات مسیحیت تبشیری شیطانی، نه تنها خدای کتاب مقدس غضبناک می شود، بلکه این غضب را در راستای هدایت و تربیت انسان ها نیز به کار برده، گناه کاران را در این دنیا نیز به سزای اعمالشان می رساند.

[1] ابن ‏عباس، عبدالله بن عباس، غریب القرآن فى شعر العرب، 1جلد، مؤسسه الکتب الثقافیه – لبنان – بیروت، چاپ: 1، 1413 ه.ق.

[2] رومیان 1:22

[3] رومیان 1:18

[4] – البته آثار گناه در زندگی دنیایی انسانها نیز دامنگیر است.

[5] رومیان 1:28 

پایان بخش سوم