فرقه پژوهی
با گسترش اخراج و برکناری کشیشان کلیسا به دلیل ارتکاب جرائم غیراخلاقی و سوء مدیریت‌های مالی، آثار و تبعات ویران‌کننده شدیدی را متوجه جایگاه کلیسا و اطرافیان وی ایجاد کرده است. کشیشان کلیسا و اطرافیان وی در مواجهه با رسوایی‌های غیراخلاقی، رفتارهای خاصی از خود نشان می‌دهند که هیچ‌گونه سنخیتی با آموزه‌های کتاب مقدس و حتی مبانی عقلی و انسانی ندارد.
یکی از محققین مسیحی این‌گونه رفتارهای صورت گرفته را بررسی کرده و نتیجه تحقیقات خود را جهت اطلاع مسیحیان دریکی از نشریات معتبر مسیحیت تحت عنوان 6 مورد رفتار سمی رایج در کلیسا منتشر کرده است. در این مجال این شش مورد را به‌اختصار بیان می‌کنیم.
1- به‌طور معمول کشیشان کلیسا در هنگام مواجهه با رسوایی‌های غیراخلاقی که علیه آنان صورت گرفته، مدعی می‌شوند که یک قدرت و نفوذ پشت پرده، درصدد اخراج آنان از کلیسا است. این گروه پشت پرده از طریق نفوذ و اقناع‌سازی اعضای کمیسیون رسیدگی‌کننده نقشه خود را پیش می‌برند. کشیشان کلیسا هم تا جایی که بتوانند در برابر خواسته‌ها و مطالبات این‌گونه افراد پشت پرده مقاومت کنند.
2- موضوع اتهام کشیشان به‌طور کامل و روشن با شرح جزئیات هرگز در اختیار اطرافیان وی قرار نمی‌گیرد. کشیشان کلیسا در چنین مواقعی اطلاعات پراکنده و جزئیات نادرستی را به افراد مورد اعتمادشان همچون خانواده و یا اطرافیانشان ارائه می‌دهند.
3- در بعضی از موارد مشاهده‌شده برخی از اعضای کلیسا در قبال دریافت مبالغ یا امتیازاتی عامدانه در برابر جنایت‌های صورت گرفته سکوت می‌کنند تا بتوانند اعتبار و امنیت خانواده خود را حفظ کرده و به زندگی روزمره خود ادامه بدهند.
4- در گزارش‌های منتشرشده آمده است کشیش جنایتکاری که تمام اعمال و رفتار زشت و غیرقانونی آنان در اختیار عموم قرار می‌گیرد، سعی می‌کند با ایجاد هیاهو جنجال‌های رسانه‌ای، اذهان عمومی را از توجه به اصل موضوع، منحرف سازند. در این مواقع از طریق تهدید خانواده‌های کشیشان، آنان مجبور به سکوت و عقب‌نشینی می‌شوند.
5- افراد مؤثر و بانفوذ در مواقع رسوایی کشیشان، از آنان می‌خواهند هرچه سریع‌تر محیط کار کلیسا را رها کنند و هیچ‌گونه مصاحبه و صحبتی با رسانه‌های خبری و نشریات نداشته باشند. در برخی مواقع مشاهده‌شده کشیشان جنایتکار از برداشتن وسایل شخصی‌شان از ساختمان کلیسا هم منع شده‌اند.
6- اعضای کلیسا و افراد شرکت‌کننده برای آسایش فکری و امنیت زندگی شخصی‌شان، هیچ‌گونه تمایلی برای شنیدن حقایق صورت گرفته ندارند. در مواقعی که شاید راه بازگشتی برای کشیش خطاکار وجود داشته باشد، با سکوت عامدانه‌شان، دست از یاری و حمایت وی برمی‌دارند.
منبع: رهپویان هدایت