ادعای پیامبرنماهای فرقه ضاله، دلیل بطلان تفکر بابیه و بهائیه

فرقه پژوهی برداشت از بهائیت در ایران

پیامبرنمای بهائیت در پاسخ به اینکه چرا هیچ معجزه ای ندارد، معجزات پیامبران را تنها نوشته های ایشان می داند. ازلی ها هم در پاسخ به او می گوید که علاوه بر تعیین صبح ازل توسط باب، او نیز نوشته های بسیاری دارد، پس چرا تو ایمان نمی آوری؟! آری؛ وقتی نوشته های پرغلط باب، بهاء و ازل دلیل حقانیت شان می شود، نتیجه ای جز این ندارد!

در باور بهائیت، اعتبار معجزات پیامبران به عنوان دلیل ایشان رد شده و در عوض شبه آیات و سیاه مشق های پیامبرنمای بهائیت به عنوان معجزه و دلیل صحت پیامبری او معرفی شده است: «معجزات انبیاء دلیل قاطع بر حقانیت و اعتبار تعالیم آن برگزیدگان الهی نیست، بلکه کلمات ربانی که از قلم یا لسان انبیای الهی در هر دوری از ادواری صادر شده، بزرگ ترین و آشکارترین نشانه مظهریت آنان بوده است.»(1)

از این رو میرزا مهدی گیلانی ازلی که نداشتن معجزه را دلیل بطلان پیامبری بهاء می دانست می گوید که اگر آیات نشان حقانیت است، رقیب بهاء یعنی صبح ازل، آیات بیشتری از او دارد: «اگر مدعی این مقام (من یظهره اللهی) حجتی غیر از آیات دارند بفرمایند و اگر آیات است میرزا یحیی علاوه بر نصّ صریح و براهین قاطعه در برابر ایستاده، ادعای بالاتر و بیشتر و بهتر دارد و مجلدات کثیره در دست دارد.»(2)

پیامبرنمای بهائی هم در جواب نامه، میرزامهدی گیلانی را سرزنش کرده و نزول آیات را تنها دلیل حقانیت پیامبران دانسته است: «نوشته که صاحب این ظهور، غیر از آیات اگر چیزی دارد بیاورد و این تصریحاً مخالف است با آنچه نقطه بیان تصریحاً فرموده که حجت ظهور بعد، غیر از آیات نبوده و نخواهد بود.»(3)

اما گفت و گوی میان این بهائی و ازلی حاوی نکاتی است که مشروعیت هردو (بهائی و ازلی) را زیر سؤال می برد:

اول: همانگونه که میرزامهدی ازلی به آن اشاره کرد، اگر نوشتن متون و انتساب به خدای تعالی دلیل حقانیت افراد شود، پس ادعای صبح ازل و سایر مدعیان دروغین مثل بهاء هم باید صحیح باشد. خصوصاً آنکه نوشته های پیامبرنمای بهائیت، ازل و باب به اعتراف بهائیان سرشار از غلط بوده (4) و بویی هم از اعجاز هم نبرده اند!

دوم: طرح آیات سرشار از غلط پیشوایان بابی-ازلی- بهائی به عنوان تنها دلیل حقانیت آنان، به اشکال دور هم منتهی می شود. دور به معنی توقف وجودی دو چیز بر یکدیگر است. مانند آنکه الف (آیات) علت ب (حقانیت مدعی پیامبری) باشد و ب (حقانیت مدعی پیامبری) هم علت الف (صحت آیات) باشد. پس از آنجا هم که تقدم وجودی هر چیز بر خود آن ممکن نیست، عقل هم از پذیرش حرف های غیرمنطقی پیشوایان بهائی و ازلی اِبا دارد!

در نتیجه برای اثبات پیامبری افراد نیاز به ارائه معجزه است، چه آن که همان آیات اعجاز آمیز باشد چه معجزاتی به همراه آیات برای بشر نازل شود. آری؛ وقتی دو جریان دروغین بهائی و ازلی به مجادله برمی خیزند، ناخواسته زیر آب یکدیگر را زده و بدون زحمت ما، خود بطلان یکدیگر را ثابت می کنند.

پی‌نوشت:

1- ادیب طاهرزاده، نفحات ظهور، ترجمه: باهر فرقانی، انتاریو کانادا: مؤسسه معارف بهائی، 1997 م، ج 1، ص 148.

2- حسینعلی نوری، بدیع، نسخه خطی، ص 261.

3- همان، ص 262.

4-به اعتراف مبلّغان بهائیت، اصلاحات ایجاد شده در کتاب های پیامبرنمای بهائی به حدی بود که گویا نسخه جدیدی از آن کتاب ها به وجود آمد: خسرو دهقانی، خورشید ایقان پرتو افشان عرصه ایمان، نسخه الکترونیکی، ص 34.